Welke klachten horen bij teveel suiker?

Wat voel je bij te veel suiker?

Aha, die zoete zonde! Wat ik ervan voel? Laat ik het zo zeggen: alsof je een marathon rent op limonade – eerste 5 km ben je Superman, de rest is een pijnlijke worsteling.

• Vermoeidheid? Reken maar! Je energie piekt hoger dan een spaceshuttle, om vervolgens harder te crashen dan mijn pogingen om te koken (vraag mijn partner maar!).
• Buikpijn: alsof kabouters een drumstel hebben gevonden in je darmen. Niet echt een concert waar je voor betaalt.
• Hoofdpijn: het gevoel dat je hersenen een disco aan het geven zijn, maar dan met de verkeerde muziek.

En dan hebben we het nog niet over overgewicht. Dat is alsof je lichaam zegt: “Weet je, die extra love handles? Die zijn voor de winter… die nooit komt”. En ja, dan komen diabetes type 2 en hart- en vaatziekten om de hoek kijken. Alsof je een gratis ticket krijgt voor de “ellende-express”. Niemand zit daar op te wachten. Echt niet.

Welke signalen horen bij te veel suiker?

Overmatige suikerconsumptie manifesteert zich doorgaans op een aantal manieren:

• Intense hunkering naar suiker: Een vicieuze cirkel ontstaat, waarbij je lichaam schreeuwt om de stof die het juist schaadt. Het is bijna ironisch, toch? Dat wat je ‘plezier’ geeft, je uiteindelijk gevangen houdt.

• Chronisch energietekort: Die suikerpiek is verraderlijk. Een snelle opleving, gevolgd door een diepe val. Vermoeidheid is dan je constante metgezel. Mijn tante had dit ook.

• Langzame gewichtstoename: Suiker, vooral in vloeibare vorm, glipt makkelijk door de verdediging van je metabolisme. Het resultaat? Extra kilo’s die zich stiekem ophopen.

• Afname in smaakgevoeligheid voor zoetigheid: Je smaakpapillen raken afgestompt. Meer suiker is nodig om hetzelfde ‘bevredigende’ gevoel te bereiken. Een trieste spiraal.

• Onverklaarbare stemmingswisselingen: Suiker beïnvloedt de hersenen, waardoor je humeur kan schommelen als een dolle. Denk aan instabiliteit.

Het is cruciaal om te beseffen dat deze signalen niet op zichzelf staan. Ze zijn vaak onderdeel van een groter geheel. Een leven in balans is essentieel.

Wat voel je als je suiker veel te hoog is?

Suiker te hoog… het voelt… zwaar. Zo’n drukkend gevoel, alsof ik onder een dikke deken lig, die me helemaal in de greep houdt.

• Jeuk. Onverdraaglijke jeuk overal. Zo’n jeuk die je gek maakt. Ik krab tot ik bloed. Echt. Bloed.

• Hoofdpijn. Een bonkende, kloppende hoofdpijn. Niet zomaar een hoofdpijn, nee, deze dringt door tot in mijn botten. Het voelt alsof mijn hersenen te klein zijn voor de pijn.

• Zwakte. Ik ben zo zwak. Het is alsof alle kracht uit mijn lichaam is gezogen. De trap oplopen is een marteling. Een simpele wandeling naar de brievenbus is onmogelijk.

• Spierpijn. Diep in mijn spieren, overal een zeurende pijn. Niet de pijn van een training, maar een diepe, slopende pijn. Ik kan mijn armen amper optillen.

• Moeilijk ademhalen. Mijn ademhaling is oppervlakkig. Ik voel me benauwd, alsof er een gewicht op mijn borstkast drukt. Het voelt alsof ik verdrink, maar dan in de lucht.

• Uitdroging. Droge mond, droge lippen, alles voelt droog aan. Ik drink liters water en toch heb ik het gevoel dat ik verdor. Mijn huid is strak getrokken.

Het ergste is… dat vage, onzekere gevoel. Die angst. De angst voor wat er nog komen gaat.

Het is echt eng. Een paar keer heb ik echt even… het gevoel dat ik flauw ga vallen. Ik heb er geen controle over. Het is alsof alles uit mijn handen glipt.

Wat zijn verschijnselen van suiker?

Die verschijnselen… Het sluipt erin, weet je? Eerst is het alleen maar… meer dorst. Heel veel dorst. Alsof je de hele dag door een woestijn loopt. Dan komt het plassen. Nachtenlang opstaan. Zo irritant.

• Veel dorst (polydipsie)
• Veel plassen (polyurie)

En dan… het gewicht. Ik verloor zoveel kilo. Niet door dieet of sport. Gewoon… weg. Alsof mijn lichaam langzaam aan zichzelf opvreet. Een vreemd, leeg gevoel.

• Onverklaard gewichtsverlies

De vermoeidheid. Die is het ergst. Zo’n diepe, bottende moeheid. Niet zoals een normale moeheid na een lange dag. Dit is iets anders. Een constante, allesoverheersende uitputting. Je kunt gewoon niet meer. Mijn lichaam voelt als een leeg vat.

• Extreme vermoeidheid
• Misselijkheid en braken (komt vaak voor)

Het is alsof er een demon in mijn lichaam woont, een die langzaam al mijn energie opslorpt. En dan die misselijkheid… die komt en gaat… af en toe overgeeft. Ik kan amper eten, maar toch voel ik me constant ziek. Het is een hel. Een ware nachtmerrie. Het is… verschrikkelijk.

Kan je van te veel suiker duizelig worden?

Ah, suiker… die zoete verleider. Ja, van een suikerpiek kan je duizelig worden, en niet alleen omdat je portemonnee leeg is na het kopen van al dat snoep.

• Te veel glucose in je bloed? Je lichaam ziet het als een invasie! Het wil die overdaad er zo snel mogelijk uit werken, meestal via de achterdeur… eh, de urine.

• Het resultaat: een snel toiletbezoek. En nog een. En nog een. Je plast je nieren er bijna uit! Allemaal om die suiker te lozen.

• En wat gebeurt er als je te veel plast? Bingo! Uitdroging. Je bloed wordt dikker dan een pot pindakaas, waardoor de bloeddruk daalt. Alsof je bloedvaten een marathon lopen zonder waterpost.

• Dus, daar sta je dan, uitgedroogd en met een lage bloeddruk. Snel opstaan? Duizeligheid! Alsof de zwaartekracht opeens een persoonlijke vendetta tegen je voert. Een beetje alsof de wereld om je heen besluit om een spontane disco te beginnen, maar dan zonder de leuke muziek.

Wat doet hoge suiker met je lichaam?

Hoge suiker, een sluipmoordenaar in slow motion. Zoet, verleidelijk, maar uiteindelijk een bittere pil. Het is alsof de tijd zelf vertraagt, elke cel worstelt, gekluisterd aan de kleverige greep van teveel glucose.

• Bloedvaten, verzwakt, verwoest. De muren, ooit sterk en elastisch, worden poreus, kwetsbaar. Een langzame verwoesting, een stille ramp. Denk aan een rivier, eens krachtig, nu verstikt door slib.

• Diabetes, de stille vijand. Jarenlang sluimert de dreiging, onzichtbaar, tot de gevolgen zichtbaar worden. Een gesluierde toekomst, doorspekt met schaduwen van ziekte. De kleine vaatjes, de capillairen, fijn als spinrag, verstikken.

• Het hart, de motor, uitgeput. Het klopt moeizaam, belast door de dikke, stroperige bloedstroom. Een onzichtbare strijd, een langzame doodstrijd. De stilte voor de storm.

• Ogen, wazig, verduisterd. Retinopathie, een mysterieus woord, een wrede realiteit. De scherpe beelden vervagen, de wereld wordt steeds meer een onscherpe impressie. Een droom die langzaam verbleekt.

• Nieren, uitgeput, overbelast. Ze filteren, dagen in, dagen uit, maar het stroperige bloed vermoeit hen. De machine begint te kraken, te stotteren. Een constante, stille pijn.

• Zenuwen, prikkelbaar, doof. Een vreemd gevoel, tintelingen, verdoving. De signalen raken verstoord, als een gebroken telefoonlijn. Verbinding verbroken.

• Voeten, verdoofd, kwetsbaar. Een verraderlijke stilte. Zweren ontstaan, onopgemerkt, tot het te laat is. De grond onder je voeten, weggegleden. Een val in het niets.

De tijd lijkt te vertragen, elke cel worstelt, het leven wordt een traag brandende kaars. De zoete verleiding, een giftige kus.

Wat doet suiker met je buik?

Oei, suiker en je buik, een liefdesdrama met een ongezonde twist! Denk aan die extra rolletjes als een spaarpot, maar dan gevuld met vet in plaats van gouden tientjes. Niet echt een jackpot, toch?

• Overdaad schaadt: Te veel zoetigheid is alsof je je lichaam probeert om te kopen, maar dan met een lening die je buik moet terugbetalen.

• Insuline-issues: Je insuline raakt in de war, net als ik na twee espresso’s. Glucose wordt omgezet in vet, specifiek rondom je buik. Zie het als een last minute opslag voor energie die nooit wordt gebruikt.

• Broekmaat-beproeving: Die strakkere broek is dus geen complot van de wasmachine, maar een rechtstreeks gevolg van die suikerverslaving. Misschien tijd voor een detox van donuts? (Of misschien ook niet. Ik ben ook maar een mens).