Hoe Duits bellen?

Duitsland bellen… zucht… altijd weer dat gedoe. Weet je, ik vind het echt een opgave, dat internationaal bellen. 0049, of is het +49? Ik raak het altijd even kwijt, moet dan even op mijn telefoon kijken, voel me dan zo’n onhandige kluns. Waarom moet het zo ingewikkeld zijn? Waarom kan het niet gewoon een normaal nummer zijn, zoals hier?

Het voelt als een code kraken, elk keertje weer. Die Vorwahl, dat netnummer, ik ben er nooit helemaal zeker van. Laatst belde ik Oma in München, denk ik. Maar ik had het verkeerde netnummer. Een meneer nam op, een heel vriendelijke stem, maar ik had me zo voorgesteld dat ik Oma al aan de lijn had. Een klein beetje teleurstelling, weet je wel? Een beetje van: “Ach, wat jammer.” Ik heb er toen maar heel gauw voor gezorgd dat ik het goede nummer had.

Ik weet dat het ergens logisch is, al die cijfers. Maar het voelt toch een beetje als een gok. Een beetje spannend, zo’n lange reeks nummers. Ik stel me dan altijd voor dat er ergens in Duitsland iemand zit te wachten… en of ik wel het goede nummer heb. En hopen dat er geen verkeerde cijfers tussen zitten. Zelfs na al die jaren! Je kent het wel, dat gevoel, toch? Dat gezucht voor je belt. En daarna het gebed dat je wel het juiste nummer hebt ingetoetst.