Wat gebeurt er als je elke dag cola zero drinkt?

Wat gebeurt er met je lichaam als je stopt met koffie drinken?

Koffie weg. Lichaam reageert. Simpel.

• Hoofdpijn. Bekend. Hersenen wennen aan cafeïne. Bloedvaten verwijden. Dan krimpen ze weer. Au. Trekt weg. Paar dagen. Of week.
• Vermoeidheid. Logisch. Cafeïne stimuleert. Weg stimulant. Weg energie. Slaap inhalen. Lichaam past zich aan.
• Concentratieproblemen. Focus weg. Cafeïne scherpt op. Nu niet meer. Duurt even. Hersenen herstellen. Nieuwe balans.
• Prikkelbaar. Slecht humeur. Cafeïne beïnvloedt dopamine. Geluksstofje. Weg cafeïne. Weg dopamine. Chagrijnig. Gaat over.

Voordelen? Zeker.

• Betere slaap. Cafeïne verstoort slaap. Weg cafeïne. Betere nachtrust. Diepere slaap. Meer energie. Uiteindelijk.
• Minder angst. Cafeïne triggert stresshormonen. Adrenaline. Cortisol. Weg cafeïne. Minder stress. Rustiger.
• Stabielere bloedsuikerspiegel. Cafeïne beïnvloedt insuline. Weg cafeïne. Balans. Goed voor diabetes type 2. Of voorkomen ervan.
• Geen cafeïnevergiftiging meer. Trillen. Hartkloppingen. Misselijkheid. Weg. Fijn.

Eigen ervaring? Stopte vorig jaar oktober. Drie weken hoofdpijn. Moe. Nu? Prima. Slaap beter. Rustiger. Koffie? Soms. Maar niet meer elke dag. Beetje decadent. Thee is ook lekker.

Wat gebeurt er met je lichaam als je stopt met het drinken van cafeïne?

Het lichaam protesteert, een zacht maar zeker verzet tegen de afwezigheid. De kop bonst, een ritmische marteling van pulserende pijn. Duisternis lijkt te neerdalen, een zware deken van vermoeidheid.

• Hoofdpijn, een wrede herinnering aan de cafeïne-kick. Een diepe, kloppende pijn die de slaap verstoort, de rust steelt. Een doffe pijn achter de ogen, die in golven aanrolt en weer ebbt.

De energie, die fonkelende bron, verdampt tot een flauwe damp. De wereld vervaagt, kleuren lijken dof, geluiden gedempt.

• Moeheid, een zware last, drukt op de borst, sloopt de wil. Beweging voelt als een berg beklimmen, iedere stap een inspanning. Een diepe, uitputtende vermoeidheid, die de ziel leegzuigt.

De scherpte van de geest verdwijnt, een sluier van mist voor de ogen. De woorden ontsnappen niet meer zo makkelijk, zinnen raken verstrikt, gedachten dwalen af.

• Verminderde alertheid, een trage, dromerige toestand. Reacties vertragen, de blik wordt wazig. De wereld om je heen voelt vreemd, onwerkelijk, vervreemd. Concentratie is een illusie.

De stemming keldert, een donkere schaduw over de ziel. Een diepe teleurstelling, een gevoel van tekortschieten. De vrolijkheid verdwijnt, de levenslust vervaagt.

• Prikkelbaarheid, een vulkaan die op uitbarsten staat. Kleine dingen, die normaal geen aandacht verdienen, zijn nu uitdagend, irriterend. Een wrede, onverklaarbare agressie sluimert onder de oppervlakte. Woede borrelt op.

De tevredenheid, die zoete vrede, is verdwenen. Een lege ruimte, een zwart gat in de ziel. Depressiviteit, zwaar en kil, grijpt de geest.

• Concentratie, een onmogelijk taak, een onmogelijke opgave. De aandacht glijdt weg, gedachten fladderen als vlinders. Het gevoel van frustratie groeit, de wil zwijmelt weg.

Dit alles, een trieste symfonie van ongemak, speelt zich af in het lichaam, een wrede melodie van ontwenningsverschijnselen. De hersenen protesteren, huilen, smeken om hun dagelijkse dosis. Een stille, binnenste strijd, een innerlijke oorlog.