Hoe groet je in het Spaans?

Hoe begroet je een groep mensen in het Spaans?

Groepsaanhef Spaans: Buenos días a todos.

• Buenos días: Goedemorgen. (Zon op, actie!)
• A todos: Aan allen. (Niemand uitgezonderd.)
• Gebruik: Formeel/informeel. (Flexibel inzetbaar, net als ik.)

Meer opties:

• Buenas tardes: Goedemiddag/-avond. (De dag vordert.)
• Buenas noches: Goedenacht. (Sluimerstand geactiveerd.)
• Hola a todos: Hallo allemaal. (Simpel, effectief.)

Wat zeggen Spanjaarden na gracias?

• De nada. Punt. Klaar.

Of wacht… wat nog meer? Ah, ja, Spanjaarden! Mijn tante woont in Malaga, gekke boel daar. Elke keer tapas en sangria.

• De nada is dus ‘geen probleem’ of ‘graag gedaan’.
• No hay de qué – soort van ‘t is niks’. Formeler dan de nada.
• A ti – naar jou (als reactie op gracias a ti – bedankt aan jou). Echt handig in een gesprek.
• Igualmente – wederzijds. Kan ook bij een compliment, trouwens.

En dan heb je nog:

• Un placer – een genoegen. Staat chique!
• Con mucho gusto – met veel plezier. Klinkt net wat hartelijker.

Mijn favoriet blijft toch de nada. Lekker kortaf. Hmm, ik moet mijn tante weer eens bellen. Misschien binnenkort weer Malaga?

Wat zeg je terug als iemand gracias zegt?

De “gracias” hangt in de lucht, een beetje te beleefd, te formeel voor hoe ik me voel. Het voelt…leeg. Niet onbeleefd, maar niet echt oprecht dankbaar, weet je? Alsof het een verplicht antwoord is.

• Geen probleem. Dat is wat ik denk, maar het voelt…flauw. Te makkelijk.

• “Graag gedaan.” Klinkt stijf. Te correct. Niet wat ik voel.

• “Het was een plezier.” Dat is eerlijker, maar soms ook een beetje te veel. Afhankelijk van wat het was. Als het een klein dingetje was, voelt het te groot.

Ik denk dat het afhankelijk is van de situatie. Van de persoon. Van wat voor gebaar er is geweest. 2023 was een zwaar jaar voor mijn moeder, bijvoorbeeld. Het was moeilijk, haar te helpen met… alles. Een “graag gedaan” voor haar hulp was niet genoeg. Dan voel ik me klein.

Ik heb ook zelf hulp nodig gehad. Een vriendin zorgde toen voor mijn hond, toen ik in het ziekenhuis lag. Een “graag gedaan” zou daar onvoldoende zijn geweest. Die situatie…die was anders.

Dus, wat zeg ik? Moeilijk. Ik wil niet onbeleefd zijn. Maar “geen probleem” voelt zo…leeg. Het is een beetje een opluchting, dat het gedaan is. Misschien is “alles goed” beter? Of gewoon niets? Stilte. De stilte zegt soms meer dan woorden. Soms.