Hoe vervoeg je werkwoorden in de passé composé als het onderwerp vrouwelijk is?

Hé, weet je, Frans… dat blijft lastig soms, hè? Vooral die passé composé. Ik worstel er zelf nog steeds mee, en dan vooral met die vrouwelijke werkwoorden. Serieus, waarom moet alles zo ingewikkeld? Waarom kan het niet gewoon altijd hetzelfde zijn?

Maar goed, ik heb wel een trucje ontdekt, eentje die mij helpt, en misschien jou ook. Weet je nog dat ik vorig jaar in Parijs was? Ik probeerde toen zo dapper mijn beste Frans te spreken, en bestelde een croissant. “J’ai mangé un croissant,” zei ik vol trots. Maar toen ik het me later realiseerde… had ik dan wel goed geconjugeerd? Was het wel ‘mangé’ en niet ‘manger’ voor een vrouw? Pff, dat soort dingen houden me echt wakker!

Dus, wat ik geleerd heb: voor enkelvoud, bij een vrouwelijk onderwerp, plak je gewoon een -e achter het voltooid deelwoord. Simpel toch? Zoals “Elle a chanté,” zij heeft gezongen. Klinkt toch mooi? Ik denk er altijd aan dat ik een extra ‘e’ aan het einde moet plakken, zoals een klein cadeautje voor het vrouwelijke woord.

En meervoud? Daar komt dan weer een -es bij, dus “Elles ont chanté”. Echt waar, het lijkt op magie! Vijftien vrouwen die samen zingen? “Elles ont chanté une belle chanson,” ze hebben een mooi lied gezongen. Ik zie het zo voor me, al die vrolijke gezichten. Ach, misschien werkt dit alleen voor mij, maar probeer het eens! Misschien is het dan opeens een beetje minder frustrerend, die Franse grammatica.

Het is net alsof je een geheime code ontcijfert, eentje die steeds meer zin begint te krijgen. Je moet er even voor doorbijten, maar dan komt er iets moois uit. En als het niet in één keer lukt, ach, geen zorgen. Ook ik maak nog fouten, maar ik leer er elke dag bij. En jij ook! Succes ermee!