Is of zijn met ontelbare zelfstandige naamwoorden?
Pfff, dat is zon taalkwestie waar ik soms echt over struikel! Maar goed, ik heb het nu wel door: als je het over iets hebt dat je niet kunt tellen, zoals informatie, dan gebruik je dus de enkelvoudsvorm. Is dus, in plaats van zijn. Klinkt logisch, maar mijn gevoel zegt soms iets anders. Hopelijk onthoud ik dit nu voor eens en altijd!
Is of zijn met die ontelbare zelfstandige naamwoorden? Auw, dat blijft lastig hè? Serieus, ik voel me soms echt een kleuter die weer opnieuw moet leren tellen. Informatie is belangrijk, niet zijn belangrijk. Logisch, denk je dan. Maar dan komt er weer zo’n zin in je hoofd op, een zin waar je gevoel gewoon schreeuwt dat ‘zijn’ toch veel beter klinkt. Weet je nog, die keer dat ik een presentatie moest geven? Ik had urenlang aan die slides gezwoegd, echt uren! En toen, in mijn hoofd, klonk het: “De informatie zijn cruciaal voor het begrip van…” Mijn hart bonkte. Gelukkig heb ik het op tijd rechtgezet, anders was ik door de grond gezakt!
Dus ja, informatie is… Het is alsof je probeert zand te tellen. Kan je dat? Nee toch? Je kunt een berg zand hebben, een hoop zand, een handvol zand… maar je kunt het niet echt tellen. Net zo met kennis, met liefde, met geluk… dingen die je voelt, maar niet kunt kwantificeren. En volgens die taalkundigen – ik las ergens dat het iets van 70% van de mensen is die hiermee worstelen – dan gebruik je dus ‘is’. Zeventig procent! Dus ik ben zeker niet alleen. Dat is dan toch weer een geruststellende gedachte. Want, laten we eerlijk zijn, ik voel me nog steeds een beetje onzeker. Misschien moet ik maar een bordje op mijn bureau zetten: ‘Informatie IS belangrijk!’ Hopelijk helpt dat. Want ja, ik wil het nu echt wel goed doen. Voor eens en voor altijd!
#Grammatica#Nederlands#Ontelbaar