Hoe noem je de verleden tijd in het Frans?

Hoe noem je de verleden tijd in het Frans? Pff, daar word ik al moe van als ik erover nadenk! Het is gewoon een drama, vind ik. Eén verleden tijd? Nee hoor, daar doen ze niet aan in het Frans. Je hebt er, volgens mij, wel tien, ofzo? Althans, het voelt zo.

Ik gebruik meestal de passé composé, dat is dan nog het makkelijkst, denk ik. Maar zelfs dan… Gisteren nog, probeerde ik te vertellen over mijn tante’s verjaardagsfeestje. Ik wilde zeggen: “J’ai mangé beaucoup de gâteau” (ik heb veel taart gegeten). Klinkt simpel, toch? Maar ik begon met “J’ai mangeait…” zucht. Je schaamt je dan gewoon kapot.

En dan heb je ook nog de imparfait. Voor gewoonten, zeggen ze. Ah ja, alsof ik dat altijd zo onthoud. Als ik bijvoorbeeld over mijn oma vertel, die altijd de mooiste rozen in haar tuin had, dan moet ik imparfait gebruiken. Maar welke vorm? Ik weet het nooit zeker. En als ik het verkeerd doe, dan klinkt het gewoon… raar. Zoals die keer dat ik probeerde te zeggen dat ze elke dag thee dronk… ik heb toen iets van een mix van passé composé en imparfait gebruikt. Het was een ramp! Het leek wel of mijn oma thee dronk in een tijdsmachine!

En de passé simple dan? Die zie ik alleen maar in boeken. Serieus, ik heb die nog nooit in een echt gesprek gehoord. Waarschijnlijk omdat alleen schrijvers die nog gebruiken, heb ik ergens gelezen. Iets van 70% van de Fransen spreekt ‘m niet meer, of zo. Misschien een beetje overdreven, maar je snapt wat ik bedoel. Het is allemaal zo… overweldigend.

Maar goed, oefening baart kunst, hé? Dat zeggen ze tenminste. Ik hoop maar dat dat waar is, want anders… dan ga ik nog heel veel fouten maken, vrees ik. En dan schaam ik me weer. Dus ja, ik blijf oefenen. Zelfs al word ik er soms een beetje gek van.