Hoe kun je een ei laten drijven?

Hoe kan je een ei laten drijven?

Zout. Gewoon zout.

Zaterdag, denk ik, was het. Of misschien zondag. Keuken was een bende, afwas stond nog van gisteren. Kinderen hadden pannenkoeken gebakken, meel overal. Dochter (ze is acht) wilde ineens een experiment doen. Een ei laten drijven. Youtube filmpje gezien natuurlijk.

Dus ik pak zo’n hoog glas. Vul ‘m met water. Ei erin. Ploep, naar de bodem. Zij giet er zout bij. Leertje voor leertje. Roeren, roeren. Niks. Nog meer zout. Ik denk bij mezelf: dit wordt een dure grap met al dat zout. Beginnen de aardappels al te schillen.

Opeens… het ei… beweegt! Het komt van de bodem los. Dochter helemaal enthousiast. Gilt door de keuken. Ei danst een beetje op en neer. En dan, pats boem, drijft het. Niet helemaal bovenaan, maar het drijft!

• Water
• Ei
• Zout

Later keek ik op internet. Blijkbaar verhoog je de dichtheid van het water met zout. Wordt het zwaarder dan het ei. Logisch eigenlijk. Maar ja, wie denkt daar nu aan op zondagochtend met een berg afwas?

Hoe zorg je ervoor dat het ei in het water blijft drijven?

Eieren laten drijven: Zout. Dichtheid is de sleutel.

• Zoet water
• Zout erin: dichtheid stijgt. Net als de golven in Scheveningen.
• Zout water > ei: drijven. Probleem opgelost. Mijn zwemles had dit eerder moeten uitleggen.
• Hoe meer zout, hoe hoger het ei drijft. Experimenteer zelf.
• Gebruik een maatbeker voor nauwkeurige metingen.
• Dichtheid: massa/volume. Onthoud dat.

Waarom drijft een ei in water?

Waarom drijft dat ouwe ei als een dronken zeemeeuw? Simpel! Lucht, vriend, lucht! Net als een luchtkasteel, maar dan in een schaal.

• Een vers ei? Dat is een kei, die zinkt als een baksteen. Geen lucht, geen lol, geen drijfvermogen. Pure ei-dichtheid!
• Maar een oud ei, dat is een ander verhaal! De binnenkant wordt een luchtbel-reservaat. Denk aan een mini-helium ballon, maar dan eivormig.

Een oud ei zwemt als een kurk, of beter nog, als een opgeblazen eend. Waarom? Omdat die luchtbellen het lichter maken dan water. En ja, dat is serieus! Geen flauwekul. Ik heb het zelf gezien, met mijn eigen ogen. Het was een spectaculair gezicht, ik zweer het. Net een kleine, bruine UFO!

Hoe ouder het ei, hoe meer lucht, hoe hoger het in het water drijft. Het is een wetenschap, oké?! Geen tovenarij.

Een ei dat rechtop staat? Tja, dan is het een beetje tussenin. Een half-zinkend, half-drijvend ei-mysterie. Misschien een medium tussen vers en oud, of misschien is het gewoon een beetje onhandig. Zoals ikzelf soms.

Dus, vergeet die ingewikkelde natuurkunde-dingen. Het komt gewoon neer op lucht versus ei. Simpel als de pest.

Wat zorgt ervoor dat een ei blijft drijven?

• Dichtheid. Simpel.

• Ei zinkt? Meer dichtheid dan water.

• Zout erbij. Water wordt zwaarder. Ei drijft. Klaar.

• Ouder ei? Lucht erin. Dichtheid lager. Drijven. Zelfs zonder zout.

• Lucht. Verdamping. Zo simpel kan het zijn. Mijn oma zei het al.

• Vers ei: Zinkt. Oud ei: Drijft. Onthoud dat.

Hoeveel zout heb je nodig om een ei te laten drijven?

Zes tot zeven theelepels zout. Dat is wat je ongeveer nodig hebt. Het ei gaat drijven omdat zout water dichter maakt. Dichter dan een ei, in dit geval.

• Dichtheid: Denk aan dichtheid als hoe compact iets is. Veel massa in een klein volume? Hoge dichtheid. Een wolk is niet erg dicht. Een steen wel. Een ei zit er ergens tussenin.

• Opwaartse kracht: Archimedes, die gozer in bad, had het door. De opwaartse kracht is gelijk aan het gewicht van de verplaatste vloeistof. Dus als het ei meer zout water verplaatst dan zijn eigen gewicht, bingo! Het drijft.

Zelf experimenteer ik graag met verschillende soorten zout. Zeezout, Himalayazout, gewoon keukenzout… maakt het uit? Misschien een heel klein beetje. Maar het principe blijft hetzelfde. Meer zout, hogere dichtheid, drijvend ei. Simpel, toch? Maar tegelijk diepgaand. Een ei dat drijft… is dat niet een metafoor voor het leven zelf? We dobberen allemaal een beetje rond, op zoek naar evenwicht.

• Experiment: Neem twee glazen. Een met gewoon water, een met zout water. Gooi er een ei in. Plop, zinkt in het gewone water. In het zoute water? Drijft het. Fascinerend. Laatst deed ik dit met mijn nichtje. Ze vond het geweldig. Kinderen en wetenschap, een prachtige combinatie.

Eigenlijk is het best wel grappig. Zout, iets simpels wat je in de keuken hebt, kan de natuurwetten zo duidelijk demonstreren. Je hebt geen fancy lab nodig, gewoon een ei, wat zout en water. En een beetje nieuwsgierigheid. Die is essentieel, vind ik. Zonder nieuwsgierigheid komen we nergens.

Hoeveel zout kan een ei laten drijven?

Ah, het drijvende ei! Een klassieker, alsof je een mini-Titanic in je keuken probeert te creëren. Maar goed, ter zake:

• Vuistregel: Ongeveer 2 eetlepels zout per kop water, bingo! Het ei dobbert alsof het een dagje aan het strand is. Natuurlijk, als je een extra groot struisvogelei hebt, heb je misschien een zoutmijn nodig.

• Dichtheid dans: Het ei zinkt in gewoon water omdat het dichter is. Zout water is dichter, dus als je genoeg zout toevoegt, wint het water en danst het ei bovenaan.

• Drijfvermogen als detective: Je kunt het drijfvermogen gebruiken om de dichtheid van andere objecten te bepalen. Dus, als je je ooit afvraagt of die gouden ring echt goud is, dan weet je wat je te doen staat.

Belangrijkste punten in vet:

• 2 eetlepels zout per kop water
• Dichtheid is de boosdoener
• Drijfvermogen is een goede detectivetruc