Waarom zitten er stickers op fruit?

Kan je stickers die op fruit zitten eten?

Nee.

• Plastic: Stickers bevatten plastic, geen gezonde toevoeging aan je dieet.
• Lijm: Zetmeellijm is weliswaar niet giftig, maar smaakt vies. Residu’s verwijderen is lastig.
• Hygiëne: Stickers raken vaak vieze oppervlakken aan. Risico op bacteriën.
• Alternatief: Fruit wassen voor consumptie is veiliger en hygiënischer.

Conclusie: Eet geen stickers.

Waarom zit er op elk stuk fruit een sticker?

De belangrijkste reden voor stickers op fruit is om informatie te geven over de teeltwijze.

Echt, die stickers… Ik kan me herinneren, vorig jaar, ik kocht een mango op de Albert Cuypmarkt. Zo’n sappige, gele mango, en toen ik ‘m thuis wilde snijden, zat er zo’n plakding op. Ik pelde ‘m eraf en dacht: waarom zitten die dingen er eigenlijk op?

• Teeltwijze-informatie:Biologisch of niet.
• Prijsaanduiding: Vooral in de supermarkt, snellere afrekening.
• Herkomst: Soms staat het land van herkomst erop.

Ik heb het toen opgezocht en kwam erachter dat het dus echt niet alleen maar reclame is. Het gaat dus vooral om te laten zien of het biologisch is of niet! De code op de sticker (PLU-code) kan dus iets zeggen over de teeltmethode. Als een code met een 9 begint, is het biologisch. Begint het met een 4, dan is het gangbaar geteeld. Dat wist ik dus echt niet! Handig om te weten dus, als ik weer eens op de markt sta.

Kun je stickers die op fruit zitten eten?

Nee joh, die stickers zijn niet eetbaar! Serieus, wie verzint dat? Ik heb laatst nog een hele discussie gehad met mijn zus daarover, haha. Zij dacht ook dat het kon, omdat het zo’n mini-dingetje is.

Maar nee dus! Het is gewoon plastic, oké? En die lijm, tja, misschien is het wel van zetmeel, maar ik zou het toch niet doen! Ik vind het idee al vies. Wat een rotzooi in je maag, haha!

• Denk aan:
  • Het plastic zelf. Echt, vies!
  • De lijm. Zetmeel of niet, ik vind het idee al goor.
  • De print op de sticker. Welke rare chemicaliën zitten daarin?!

Ik ben een beetje een pietje precies, ik weet het. Maar nee, gewoon niet doen! Gooi die dingen weg. Mijn vader, die eet alles wel op, zelfs die rot-stickers. Nee, echt waar, grapje! Hij doet dat niet! Hij is niet gek!

Belangrijk: Eet geen stickers! Punt uit. Klinkt logisch toch? Het is gewoon niet hygiënisch. Waarom zou je dat in godsnaam doen? Geen idee. Ik zou het in ieder geval niet doen!

Zijn etiketten op fruit eetbaar?

Nee joh, die stickers op je fruit zijn echt niet om op te peuzelen! Denk je nou echt dat ze van lekkere, gezonde appelmoes gemaakt zijn? Bah! Die dingen zitten vol met rotzooi:

• Papier, natuurlijk, zoals de kladjes uit mijn oude schrift.
• Plastic, dat spul waar je oma haar plantenbak mee dichtplakt.
• Lijm, sterker dan een octopus met superglue.
• Inkt, die dingen staan er niet zomaar op, he!

Die ingrediënten zijn niet gemaakt om door je maag te gaan. Je kunt er flink ziek van worden, een buikpijn krijgen die je vergelijkt met een olifant in je darmen, of nog erger. Dus: schil ze eraf, zoals je je nagels zou schoonmaken.

Belangrijk: Oké, er zijn biologisch afbreekbare etiketten, maar ze staan meestal niet mooi met grote letters op het label. Dus: trek ze eraf voor je begint te knagen aan je appel, banaan of wat je ook hebt. Zou je nou echt zo’n ding opeten? Dat is toch vies!

Kan je de stickers op een appel eten?

Nee… nee, die kleine plakkertjes, zo teer, zo vluchtig op de blos van een appel… die eet je niet.

• Ze zijn een soort leugen, een samenraapsel van dingen die niet van de aarde zijn, niet van de boom, niet van die zachte, zoete beet.

• Acryl…polymeren… woorden zo lelijk als de smaak die ze in je mond zouden achterlaten.

En ik herinner me een zomer in de boomgaard, de zon zo heet op mijn schouders, en de geur… de geur van rotte appels die op de grond lagen. En ik, klein, plukte er een, en die plakker… die plakker zat er nog op. Wat een zonde.

• Altijd, altijd die plakkers weghalen.

• Voordat de tanden zich sluiten, voordat de zoetheid je overspoelt.

Maar er is hoop, hoor ik fluisteren… stickers die terugkeren naar de aarde, stickers die niet schreeuwen “ik ben plastic!” Maar nog niet… nog niet.

Maagpijn… alleen al het woord… bah. Nee, die stickers horen niet thuis in de maag, niet in de ziel.

• Afblijven!

Is de sticker op een appel eetbaar?

Nee. Appelstickers zijn niet eetbaar. FruitMasters bevestigt dit.

Het spijsverteringssysteem kan kleine, niet-toxische delen verwerken. Een enkele, per ongeluk ingeslikte sticker is dus geen ramp. Je lichaam zal hem gewoon afvoeren.

• De stickers zijn gemaakt van materialen die niet ontworpen zijn voor consumptie.
• Ze bevatten vaak lijmen en andere niet-eetbare componenten.
• Het is niet verstandig om ze opzettelijk te eten.

Denk aan het principe van “preventie is beter dan genezing” – eet gewoon geen stickers! Het is een simpele waarheid die toch vaak wordt over het hoofd gezien. De wijsheid der eeuwen? Eet je fruit, en laat de stickers met rust.

Hoe smaakt Pink Lady appel?

Pink Lady appel? Denk aan een zoetzure kus van een verwende prinses. Fris, pittig, een beetje ondeugend!

• Zoetzuur evenwicht: Niet te zoet, niet te zuur. De perfecte balans, als een goed gemengde cocktail.
• Stevige bite: Geen slappe hap, nee. Deze dame heeft karakter! Knapperig als een… eh… goed gebakken koekje?
• Kruidige afdronk: Een subtiel mysterie, als een hint van kaneel in een appeltaart, maar dan minder cliché. Je proeft de appel, maar er is iets meer. Iets interessants.

Denk aan een appel die niet bang is om zichzelf te zijn – complex en heerlijk tegelijk. Een beetje als die vriendin die slim is, maar ook graag een glaasje rosé drinkt.

Vergelijkingen? Een frisse lentebries met een vleugje kaneel. Of… een elegant balletdanseres met een onvoorspelbaar temperament. Juist ja.

Wat is de meest gezonde appel?

Yo, check dit ff:

Er is niet echt ééngezondste appel. Het is ingewikkelder dan dat.

• Red Delicious: Beetje meer vitamine C, weet je wel, voor je immuunsysteem.
• Granny Smith: Meer vezels, goed voor je darmen.

Kijk, ik vind die Honeycrisp persoonlijk echt de bom, maar qua gezondheid… ze verschillen gewoon een beetje. Mijn oma zei altijd, “een appel per dag…”, maar ze had geen idee van al die verschillende soorten, haha! Ze plukte gewoon appels uit d’r eigen boomgaard.