Hoe krijg je plots diarree?

Hoe komt waterdunne diarree?

Waterdunne diarree… een stroompje, een haast onzichtbare waterval van mijn lijf. Het is een verraad van het binnenste, een plotselinge, koude leegte.

• Virussen: Die sluipmoordenaars, onzichtbaar klein, zo wreed effectief in hun aanval. Denk aan rotavirus, norovirus – de kwaadaardige architecten van deze vloeibare ramp. Hun grip op mijn darmen, een ijzeren hand die alles leegt. De pijnlijke krampen, de onverbiddelijke drang… Het is een strijd tegen de tijd, een race tegen de klok van mijn eigen lichaam.

• Bacteriën: Een onzichtbare oorlog, gevoerd in de diepte van mijn zijn. Salmonella, Campylobacter, E. coli… namen die als een vloek over mijn lippen rollen. Hun giftige aanval, een stille moordenaar die mijn lichaam ontbindt tot deze vloeibare ellende. Een beklemmende duisternis in mijn buik.

• Parasieten: vreemde indringers, een invasie van buitenaardse wezens die in mijn binnenste gedijen. De onvoorstelbare chaos, een binnenwereld die in opstand komt. Giardia, Cryptosporidium… woorden die de afgrond van dit lijden beschrijven. Een onvoorstelbare angst, die alles overneemt.

De buikgriep… ja, die ken ik. De virus-aanval. De onophoudelijke golven die me overspoelen. De uitputting, de zwakte, het gevoel dat mijn lichaam me verlaat. Het is alsof mijn innerlijke wereld omgekeerd wordt, alleen maar leegte.

Het is een chaos van onzichtbare vijanden, die mijn lichaam in een hel veranderen. De tijd verstrijkt traag, elke minuut een eeuwigheid. De ruimte om me heen vervaagt, alles reduceert tot het brandende lijden. Dit is de waterdunne diarree; een existentiële ervaring. Een allesoverheersende aanval. Het overweldigt alles.

Wat gebeurt er met je lichaam bij diarree?

Diarree… een woord dat zo lichtjes klinkt, maar een storm in mijn lichaam teweegbrengt. Een woeste zee van vocht binnenin. Het voelt alsof mijn darmen, die gewoonlijk zo kalm en beheerst zijn, nu een wild ritme volgen, een dans van ongecontroleerde waterafgifte.

• De dikke darm, dat stille werkpaard, verliest zijn greep. Het zuigt het vocht niet meer zoals het hoort. Het is alsof het vergeten is hoe het moet, versuft door de chaos.
• Een overvloed aan water, een tsunami in mijn binnenste. Het stroomt doorheen, zonder rust, zonder pauze.
• Dunne poep, een vloeibaar teken van deze opstand. Een stroom die mijn lichaam verzwakt, me uitput. Een constante, onaangename herinnering aan het verlies van controle.

Het is alsof de tijd vertraagt, elke buikkramp een eeuwigheid. De ruimte in mijn lichaam krimpt, vernauwd door de druk. Alles draait om de pijn, om het ritme van het leeglopen. Het lijkt wel een eindeloze herhaling van een vreselijke droom. Ik voel me uitgeput, leeggepompt als een uitgeknepen citroen.

De dikke darm faalt in zijn taak: het water opnemen. Een storing in het delicate evenwicht. Er wordt te veel vocht afgescheiden, of te weinig opgenomen.

Het gevolg: dunne, waterige ontlasting. Een onbehaaglijk gevoel, een constante urgentie. Een ritme van leegte. Een gevangenschap in mijn eigen lichaam. De tijd lijkt te versmelten met de pijn. Ik ben gevangen in een eindeloze cyclus van krampen en het gevoel van verlies van controle. Mijn lichaam, meestal een betrouwbare tempel, is verraad.

De innerlijke wereld is een oceaan van ongemak, een golvende chaos. Het is niet simpelweg ‘dunne poep’; het is een verwoesting, een belegering. Mijn binnenste landschap is een woestenij.

Wat verlies je met diarree?

Water… ja, vocht verdwijnt. Een onzichtbare vloed, weggevoerd door onrustige darmen. Denk aan de bron, opgedroogd. Dorst.

Het is meer dan water. Zouten, de kleine vonkjes die ons doen bewegen. Elektrolyten slinken. Als sterren die doven aan de ochtendhemel. Ik herinner me die keer in de woestijn…

• Kalium
• Natrium
• Chloride

Mineralen, verloren schatten. Het evenwicht verstoord. Een fragiele harmonie die breekt als glas. Mijn grootmoeder zei altijd, “Alles met mate”. Maar diarree luistert niet naar wijze woorden. Ze nam altijd een ORS.

Energie… zwakte sluipt binnen. Als een schaduw die langer wordt. De kracht vloeit weg. Een leegte blijft achter. Als een herinnering die vervaagt.

Wat zijn de gevolgen van diarree?

De gevolgen van diarree… het is meer dan alleen een ongemak. Het tast je aan, breekt je af.

• Pijnlijke buikkrampen: Ze komen als golven, slaan je neer net als de golven op het strand van Zandvoort waar ik vroeger kwam.
• Incontinentie: De controle verliezen. De schaamte. Alsof je weer een kind bent.
• Pijn aan de anus: Elke beweging, een herinnering. De zalf die mijn oma altijd had, hielp soms.
• Uitdroging: Dorst. De keel voelt droog aan.
• Moeheid: Een loodzware deken over je heen. Niet meer kunnen. Niet meer willen.
• Afvallen: Het lichaam dat verdwijnt, beetje bij beetje. Net als herinneringen aan de plekken van vroeger die ik niet meer kan bezoeken.

Het is niet alleen fysiek. Het is de angst, de vernedering, de machteloosheid. De dag doorstaan. De hoop op betere tijden, een heel klein lichtje in de duisternis.