Hoe kan ik mijn longen zuiveren?

Pfff… Mijn longen zuiveren. Het klinkt zo… klinisch, toch? Maar man, wat verlang ik er soms naar. Vooral na een fietstocht door de stad. Die grijze waas die dan in mijn hoofd hangt… bah. Je proeft die uitlaatgassen gewoon. Het is net alsof er een laagje roet op mijn ziel ligt. Wie verzint dat soort poëtische onzin eigenlijk? Ik, blijkbaar. Maar het voelt wel zo.

Diep ademhalen helpt wel iets, merk ik. Zo’n lange, diepe teug frisse lucht – als die er tenminste is – en dan… Laaangzaam uitblazen. Alsof je een ballon leeg laat lopen. Heel bewust. Het is een beetje een obsessie geworden, denk ik. Telkens weer die focus op m’n ademhaling. Je zou bijna denken dat ik aan yoga doe ofzo. Niet dus. Ik ben veel te ongeduldig daarvoor.

Laatst stond ik bij een stoplicht, midden in de stad, omringd door ronkende bussen. Ik voelde me echt… vies. Van binnen. En toen dacht ik: wat als ik nou eens echt al die rommel eruit kon persen? Zoals je een spons uitwringt? Kan dat eigenlijk wel? Vast niet.

Mijn oma, die rookte als een schoorsteen – sorry oma, maar het is waar – zweerde bij kamillethee. “Reinigt de longen,” zei ze altijd. Ik weet niet of dat echt werkt, maar het gaf haar in ieder geval een goed gevoel. En misschien is dat ook wel iets waard. Placebo-effect of niet.

Ik las ergens dat – ik weet het getal niet meer precies, iets van 80% ofzo? – van de luchtvervuiling in de stad door verkeer komt. Acht op de tien vieze luchtdeeltjes dus, rechtstreeks mijn longen in. Is dat niet te gek voor woorden? Wat doe ik mezelf aan? Misschien moet ik toch maar eens buiten de stad gaan wonen. Of in ieder geval minder vaak fietsen… Maar ja, dan zit ik weer met die sportschool… en die vind ik nog erger. Het is ook nooit goed.