Hoe ernstig is slaapapneu?

Hoe ernstig is slaapapneu? Serieus, echt serieus. Ik weet het nu pas écht, na alles wat ik heb meegemaakt. Want slaapapneu, dat is geen grapje. Dat is geen beetje snurken. Nee, dat is… verwoestend.

Verhoogde bloeddruk? Ja, dat herken ik. Mijn moeder, die heeft er al jaren last van. En die constante vermoeidheid? Ik wist niet dat dat daar vandaan kwam, totdat… totdat ik eindelijk de diagnose kreeg. Het voelde alsof ik jarenlang in een dikke mist leefde. Alles was moeizaam, traag. En die hoofdpijn!

Beroerte en hartaanval? Ik heb er niet aan gedacht, eerlijk gezegd. Totdat de dokter het zei. Toen stond ik wel even met mijn mond vol tanden. Je hoort het wel eens, natuurlijk, maar het is pas echt heftig als het zo dichtbij komt. Als het jouw leven kan kosten. Wat als…?

Impotentie… dat is een pittig punt, hè? Ik weet niet of ik daar teveel over moet zeggen. Maar het is wel een van de gevolgen, dus het hoort erbij, ook al is het ongemakkelijk.

Overmatige dagslaperigheid? Dat was mijn leven. Ik viel in slaap tijdens vergaderingen, achter het stuur, zelfs tijdens het eten. Het was vernederend. Schaamtevol. En gevaarlijk! Die vijftien ademstops per uur… ik weet niet precies hoeveel ik er had, maar dat rijverbod hing als een zwaard van Damocles boven mijn hoofd. Gelukkig kreeg ik op tijd hulp.

Onbehandeld levensbedreigend? Niet overdrijven, zou je denken. Maar als je het zelf meemaakt… dan besef je pas hoe waar dat is. Het is alsof je lichaam je langzaam maar zeker verraadt. Het vocht zich steeds meer tegen jou. Het was een gevecht, en ik was aan het verliezen.

Dus ja, slaapapneu, dat is geen kleinigheid. Dat is een serieuze, soms levensbedreigende aandoening. En vergeet de impact op je relaties niet. Want constante vermoeidheid en gebroken nachten, dat is geen recept voor een gelukkige relatie. Het is een rollercoaster. Een hel, zelfs. Maar er is hulp. En die hulp moet je zoeken. Zónder twijfel.