Wat is een niet-statutair bestuurder?

Niet-statutair bestuurder: een arbeidsrechtelijke rol in het bedrijf

Niet-statutaire bestuurders spelen een belangrijke rol binnen organisaties, maar hun positie verschilt wezenlijk van die van statutaire bestuurders. Het onderscheid ligt in de manier waarop ze worden aangesteld en in hun rechtsverhouding met de onderneming.

In tegenstelling tot hun statutaire collega’s, worden niet-statutaire bestuurders niet benoemd door de algemene vergadering of het bestuur zelf. Hun aanstelling is een puur interne aangelegenheid van de werkgever. Deze aanstelling gebeurt vaak in de vorm van een bestuurders- of managementfunctie. Cruciaal is dat de niet-statutaire bestuurder altijd een werknemer van de onderneming is. Hun positie is dus voornamelijk gebaseerd op de arbeidsrechtelijke overeenkomst.

Deze arbeidsrechtelijke basis impliceert enkele belangrijke gevolgen. De rechten en plichten van een niet-statutair bestuurder worden primair bepaald door de arbeidsovereenkomst, de eventuele interne regelingen van de onderneming en de relevante wet- en regelgeving. Het is essentieel om te beseffen dat de beslissingsbevoegdheden van een niet-statutair bestuurder, hoewel relevant voor de bedrijfsvoering, primair voortvloeien uit de functie die hen is toegewezen.

Het onderscheid tussen statutair en niet-statutair bestuur kan lastig zijn. Het hangt vaak af van de specifieke context en de wijze waarop de rol en de aanstelling zijn geregeld. Een belangrijke factor is de mate van invloed en beslissingsbevoegdheid van de betreffende persoon. Een niet-statutair bestuurder kan bijvoorbeeld over significant invloed beschikken, maar hun autoriteit is primair gebaseerd op hun arbeidsrechtelijke positie en niet op een aparte, statutair erkende bevoegdheid.

Ten slotte is een belangrijke nuance dat een niet-statutair bestuurder weliswaar een werknemer is, maar dat dit niet automatisch impliceert dat deze geen belangrijke strategische beslissingen of verantwoordelijkheden draagt. De focus ligt dus op de arbeidsrechtelijke aard van de functie in tegenstelling tot de statutaire verantwoording.