Hoe hoog is het verplicht eigen risico?

Hoe werkt eigen bijdrage medicijnen?

Het voelt alsof de nacht alles stiller maakt, ook de gedachten. Over medicijnen…

• Eigen bijdrage hangt af van inkomen. Hoeveel ik verdien, bepaalt mee wat ik betaal. Het is niet eerlijk, voelt het soms, alsof ziek zijn een luxe is.

• Leeftijd speelt een rol. Oud zijn is duur, blijkbaar. Alsof de tijd zelf al niet genoeg tol eist.

• Eerst eigen risico zorgverzekering… Die paar honderd euro, elk jaar weer. Het is alsof je al betaalt om ziek te mogen worden.

• Daarna, percentage van de prijs, vaak 25%. Een kwart van iets dat ik nodig heb om te leven. Soms vraag ik me af of ze dat wel beseffen. Het maximum… een schrale troost.

• Speciaal of generiek beleid, dat kan het nog veranderen. Al die regels.

Ik moet de zorgverzekeraar of apotheek bellen voor de precieze bedragen. Elke keer weer dat telefoontje.

Wat is het verschil tussen eigen bijdragen en eigen risico?

Eigen bijdrage: Factuur voor specifieke zorg. Punt. Betaal je altijd, ongeacht eigen risico. Denk medicijnen.

Eigen risico: Drempel. Eerst zelf dokken tot limiet bereikt is. Dan pas vergoeding via basisverzekering. Let op: niet alles valt eronder.

• Eigen bijdrage: Vast bedrag, geen ontkomen aan bij bepaald gebruik. Kan per jaar verschillen. Controleer de maximale bedragen.
• Eigen risico: Je kiest ‘m (de hoogte). Hoger risico, lagere premie… Gokje. Studenten kiezen vaak maximaal.

Wie bepaalt welke medicijnen vergoed worden?

Het zuurde mij echt op, die €250 eigen bijdrage voor medicijnen. Juli 2023 was het, ik zat met mijn chronische bronchitis op de bank, hoestend als een oude diesel. De apotheekrekening was een ramp! Mijn longmedicatie, namelijk Salmeterol/Fluticason-inhalator en Tiotropium-capsules, kostte een vermogen.

De overheid, natuurlijk. Zij bepalen welke medicijnen vergoed worden uit de basisverzekering. En daarbij stellen ze ook een maximumvergoeding vast. Ik wist dat wel, maar de realiteit… die sloeg keihard toe. Het voelde als een klap in mijn gezicht.

Ik herinner me nog precies hoe ik naar de prijs keek en mijn maag ineenkromp. Ik moet bijbetalen, een flinke hap uit mijn budget. Ik had mijn lijstje al opgesteld van wat ik allemaal had moeten laten om het te kunnen betalen:

• Nieuwe banden voor de auto
• De geplande etentje met mijn vriendinnen
• Een gedeelte van de huur

Wat een onrechtvaardigheid! Je bent ziek, je moet medicijnen slikken om te overleven, en dan moet je nog eens extra betalen bovenop alles. Het systeem is zo onmenselijk soms. Ik begrijp dat er grenzen zijn, maar €250 per jaar, per persoon? Dat is niet realistisch voor veel mensen.

En die maximale eigen bijdrage van €250 tot 31 december 2025, ja, daar worstel ik nu nog mee. Het is frustrerend om te weten dat je, ondanks je zorgverzekering, nog steeds een flink bedrag zelf moet ophoesten voor medicijnen die je nodig hebt om te kunnen leven. Het is echt een oneerlijk systeem. Ik hoop echt dat ze daar iets aan gaan veranderen.