Hoe gevaarlijk is ouderdomssuiker?

Ouderdomssuiker… Brrr, krijg er al rillingen van bij de naam. Het klinkt als iets uit een griezelfilm, toch? Die langzame, sluipende aftakeling… Soms lig ik er ‘s nachts wakker van. Niet de rimpels of de grijze haren, maar die interne schade, dát vind ik eng. Je ogen die slechter worden, je hart dat het zwaarder krijgt. Nieren die… tja, je snapt het wel. Alsof je lichaam langzaam roest. Van binnenuit.

Laatst zag ik een documentaire, ging over die AGEs, weet je wel? Die Advanced Glycation Endproducts. Blijkt dat die suikers zich vasthechten aan je eiwitten, als een soort klittenband. En je lichaam, dat raakt ervan in de war. Kan het niet meer goed opruimen. Ik zag beelden van bloedvaten, helemaal stug en verkalkt… Jakkes! Dan denk ik: wat als míjn vaten er ook zo uitzien? Het is toch niet te geloven?

Mijn oma, die had diabetes. En op het laatst… Nou ja, laten we het daar maar niet over hebben. Maar het was niet best. Dat wil ik dus echt voorkomen. Dus ik let nu veel beter op mijn voeding. Minder suiker, meer groenten, dat soort dingen. Want ik las ergens, ik weet niet meer precies waar, dat iets van 60% van de mensen boven de 65 last heeft van die ouderdomssuiker. Zestig procent! Dat is toch absurd veel? En dan al die complicaties… Blindheid, hart- en vaatziekten, nierfalen… Nee dank je. Ik probeer er echt alles aan te doen om dat te voorkomen. Het is misschien een gevecht dat je nooit helemaal kunt winnen, maar toch… Je moet ergens beginnen, toch? Anders… tja, wat dan?