Wat te zeggen als iemand niet lekker in zijn vel zit?

Pff, iemand die niet lekker in z’n vel zit… Ik ken dat gevoel, wie niet eigenlijk? Die knoop in je maag, dat lood in je schoenen. Je wilt er iets aan doen, maar wat? Ik weet nog dat mijn beste vriendin, Sarah, laatst helemaal op was. Ze had stress op haar werk, ruzie met haar vriend… Alles kwam tegelijk. Wat zeg je dan? Het is zo lastig.

“Hé, wat naar dat je je zo voelt,” begin ik dan meestal. Een beetje cliché misschien, maar het is wel gemeend. “Vertel eens, wat speelt er?” En dan… luisteren. Echt luisteren. Niet met je telefoon in je hand, of al bedenkend wat je straks gaat koken. Nee, gewoon… aanwezig zijn.

Actief luisteren, noemen ze dat. klinkt zo… officieel. Maar het is gewoon aandacht geven. Oogcontact maken. Knikken. Af en toe een vraag stellen, “Hoe bedoel je dat precies?” zodat ze weet dat je het echt probeert te begrijpen.

Oordelen? Nee, absoluut niet. Wie ben ik om te oordelen? Ik heb ook mijn issues, laten we eerlijk zijn. Erkenning geven. Dat is belangrijk. “Ja, dat klinkt inderdaad zwaar.” Of, “Wat een rot situatie.” Simpele dingen, maar ze kunnen zoveel betekenen.

En laat ze vooral praten! Soms helpt het gewoon om alles eruit te gooien. Die keer dat ik ruzie had met mijn moeder… ik heb uren met Sarah gebeld. Ze zei niet eens zo veel, maar alleen al het feit dat ze luisterde… dat was genoeg. “Wat vervelend…” zei ze af en toe. Meer hoefde niet.

Ik las laatst ergens dat praten over je problemen stress kan verminderen. Ik weet niet meer precies waar, een of ander tijdschrift denk ik. Maar het klopt wel, vind ik. Het is alsof die zware last die je meedraagt, een beetje lichter wordt als je hem deelt. En wie weet? Misschien heeft die ander wel een goede tip, of gewoon een luisterend oor. Dat is soms al genoeg. Nietwaar?