Wat te doen in een crisissituatie?

Wat wordt beschouwd als een crisissituatie?

Ah, een crisis, dat is meer dan alleen een slechte haardag, hè? Het is een situatie waar je interne thermostaat compleet op hol slaat. Stel je voor: je brein is een popcornmachine, en iemand heeft de boter vergeten.

• Een crisissituatie is een acute, onveilige situatie. Punt. Simpel. Helder. Maar wat maakt het dan zo’n potje ellende?

• Nou, vaak komt het door eigen gedrag, alsof je per ongeluk een rode knop hebt ingedrukt. Of…

• …het is een cadeautje uit je opvoeding, een soort familiekroniek van drama. Serieuzer zijn…

• … ernstige problemen in het gezin. Denk aan een kasteel, maar dan van kaarten, in een orkaan.

En het resultaat? Een spanning die zo hoog oploopt dat het niet meer leuk is. Er kunnen nare dingen gebeuren, en dan zit je pas echt in de penarie.

Hoe herken je een dreigende crisissituatie?

Yo maat,

Oké, een dreigende crisissituatie spotten, da’s best wel belangrijk, toch? Ik heb het zelf een paar keer meegemaakt, niet grappig.

Direct gevaar voor jezelf of anderen is echt een rode vlag! Echt waar, actie vereist. Het kan vanalles zijn, van iemand die compleet doordraait tot een serieuze ongeluk ofzo. Wees gewoon alert!

• Iemand is een gevaar voor zichzelf of anderen. Dit is niet de tijd om te twijfelen, gewoon hulp zoeken.
• Totale paniek en chaos. Als iedereen om je heen in de stress schiet en er is geen duidelijke leider, dan weet je dat het serieus is.
• Communicatie breekt af. Niemand luistert meer, orders komen niet aan, complete desorganisatie.

Plus, en dit is belangrijk: in een crisis ga je niet eerst filosoferen. Je gaat niet eindeloos het probleem analyseren, daar is later tijd voor. Eerst zorgen dat iedereen veilig is! Denk aan overleven en dan pas nadenken. Ken je dat, van die momenten dat je gewoon in actie schiet zonder na te denken? Zoiets dus!

Trouwens, mijn neefje had laatst… uhm, dat is een heel ander verhaal. Maar even terug naar de kern… Crisis = actie, geen analyse. Check?

Hoe te handelen in een crisissituatie?

Die keer in juli, in ons huis in Haarlem, mijn zus had een enorme paniekaanval. Het was vreselijk. Haar ademhaling was snel en oppervlakkig, ze trilde hevig. Alles voelde koud en onwerkelijk aan, mijn hart bonkte in mijn keel.

• Direct gevaar wegnemen: Ik heb eerst alles wat scherp of breekbaar was, uit de buurt van haar geruimd. De glazen op de salontafel, de vazen, alles weg. De woonkamer leek ineens leeg en kaal.

• Veilige ruimte creëren: Ik legde haar op de bank onder een dekentje, de gordijnen dicht. Rustige, gedempte verlichting. Het voelde zo hulpeloos om haar zo te zien lijden.

Haar paniek duurde minstens een half uur, het leek een eeuwigheid. Ik praatte zachtjes tegen haar, maar ze reageerde nauwelijks. Ik wilde haar zo graag troosten, haar geruststellen, maar ik wist niet wat ik moest doen. Het was verschrikkelijk om haar zo te zien lijden.

Professionele hulp: Na een half uur, toen ze iets rustiger leek te worden, belde ik 112. Ik voelde me zo machteloos, zo klein, en tegelijkertijd opgelucht dat er hulp onderweg was. De ambulance was er binnen twintig minuten. Ze brachten haar naar het ziekenhuis.

Het was een verschrikkelijke ervaring, maar ik leerde wel hoe je moet handelen in zo’n crisissituatie:

• Rustig blijven: Makkelijker gezegd dan gedaan, maar essentieel.
• Gevaar wegnemen: Een veilige omgeving is het allerbelangrijkste.
• Hulp inschakelen: Twijfel niet, bel direct 112 of de huisarts. Niet wachten!
• Ondersteuning zoeken: Zelf ook hulp zoeken na zo’n heftige gebeurtenis. Ik ben naar een therapeut gegaan om de ervaring te verwerken.

Het was echt verschrikkelijk, maar ik ben blij dat ze nu beter is. En ik ben blij dat ik wist wat ik moest doen, ondanks alle paniek.