Wat moet je doen bij beginnende longontsteking?

Beginnende longontsteking? Ugh, nee toch! Dat wil je echt niet meemaken. Die verschrikkelijke pijn op je borst, die benauwdheid… Ik weet het nog goed, die ene keer… ik dacht eerst dat het gewoon een flinke verkoudheid was. Je weet wel, zo’n keel die schraapt alsof er een horde schuurpapier doorheen is gegaan. Maar toen kwam die verschrikkelijke hoest erbij, die je helemaal uit je doen sloeg. En die koorts! Man, man, man. Ik heb toen echt gedacht: dit is serieus, dit is meer dan een verkoudheid.

Antibiotica, dat is dan toch echt wel de eerste stap, denk ik. Tenminste, als het een bacteriële infectie is. Mijn dokter zei toen, en daar heb ik hem echt op zijn woord geloofd, dat ze die nodig waren. Paracetamol, om die vreselijke koorts en pijn een beetje te temperen. Je voelt je dan zo beroerd, weet je? Je voelt je gewoon helemaal niet jezelf. Het leek wel alsof een vrachtwagen over me heen was gereden.

Rust, rust, rust. Dat is het toverwoord. Ik heb toen dagenlang in bed gelegen, en ik bedoel echt dagen. Niet zo’n beetje bijkomen op de bank, nee echt, helemaal plat. En water, liters water heb ik toen gedronken. Ik dacht echt: misschien spoel ik het er wel uit. Misschien werkt het wel als een wondermiddel! (Het werkte niet als een wondermiddel, maar het hielp wel). En roken? Nooit meer in mijn leven, dacht ik toen ik zo in bed lag te kreunen. Niet dat ik rookte hoor, maar ik had wel vrienden die wel rookten. En hun hoest… dat maakte het allemaal alleen maar erger, snap je?

Ik weet nog dat ik mezelf toen echt verwend heb. Warme thee met honing, een lekker warm bad, en veel goede films op Netflix. Alles om mezelf maar een beetje te troosten. Het was echt een hel, maar je komt er wel doorheen. Het is niet leuk, maar het is belangrijk om naar je lichaam te luisteren en meteen naar de dokter te gaan als je denkt: dit is niet pluis. Want laat je dat nou niet doen, dan kan het alleen maar erger worden! En dat wil je niet, toch? Nee, dat wil je echt niet.