Hoe lang kook je snijbonen?

Snijbonen koken, hè? Zes minuten staat er. Beetgaar. Zes minuten… Is dat niet altijd zo’n beetje gokken? Ik weet nog dat mijn oma ze altijd veel langer kookte. Tot ze helemaal slap waren. Bah! Ik hou ervan als ze nog een beetje bite hebben. Frisgroen, ja, dat is belangrijk. Alsof ze net uit de tuin komen. (Waar haal je tegenwoordig nog van die écht verse snijbonen trouwens? Die van de markt zijn nog wel oké.)

Zes minuten dus. Zonder deksel. En dan prikken met een vork. Logisch. Wie heeft er nu zin in van die draderige, taaie snijbonen? Niemand toch? Ik in ieder geval niet. Die koude douche erna, dat is de truc hè. Schijnt dat de kleur dan mooi blijft. En ze garen dan ook niet verder. Of was het nou andersom? Ik vergeet dat altijd.

Laatst had ik bezoek, en toen had ik ze iets te lang gekookt. Niet véél te lang, hoor. Misschien een minuut of acht? Je zag het meteen. Die kleur… Niet meer zo felgroen. Meer… Hoe zeg je dat? Olijfgroen? Een beetje flets. Gelukkig heeft niemand er iets van gezegd. Maar ik zag het wel. Zelf zag ik het. Volgende keer toch maar die zes minuten aanhouden. Of misschien zelfs vijf. Je kunt beter te kort dan te lang koken, toch? Kun je ze altijd nog even teruggooien.

En dan dat afspoelen… Direct hè? Niet wachten tot ze afgekoeld zijn. Dat deed ik vroeger wel eens. Fout! Dan worden ze zo… Melig. Niet lekker. Dus hop, onder die koude kraan! Dan blijven ze perfect, staat er. Perfect… tja. Wat is perfect? Voor mij zijn perfecte snijbonen knapperig, frisgroen en vol van smaak. En niet te gaar natuurlijk. Zes minuten dus. Ik ga het proberen!