Hoe kun je samenwerking stimuleren?

Hoe kom je aan samenwerkingen?

Samenwerkingen… Het voelt soms als een zoektocht in het duister, hè? Dit jaar, bijvoorbeeld… ik worstelde echt. Het begon met die ene illustrator. Haar stijl… perfect. Maar toen? Stilte. Een week, twee weken… geen antwoord. Ik voelde me zo klein, onzichtbaar.

• Duidelijke motivatie: Dat eerste punt, ‘waarom samenwerken?’ Dat is cruciaal. Bij die illustrator, wist ik wel wat ik wilde, maar waarom met haar? Dat was onduidelijk. Ik had geen helder verhaal.

• Verbinding maken: Het is meer dan gewoon een mailtje sturen. Je moet echt proberen te voelen wie de ander is. Wat drijft hen? Haar website gaf weinig houvast. Ik had beter onderzoek moeten doen. Ik had haar werk beter moeten bestuderen.

• Leiding nemen, maar…: Initiatief nemen is goed, maar niet opdringerig. Ik stuurde te veel mails. Ik kwam te wanhopig over. Het is een balans vinden. Ze had haar eigen schema. Ik begreep dat later pas.

• Afspraken: Dat was met een andere samenwerking, met een schrijver. Precies omschrijven wat wie doet, dat scheelt later enorm veel gedoe. Het voorkomt misverstanden. We deden dit niet goed. We hadden te snel ‘ja’ gezegd.

• Aan de slag: Dat is het makkelijke gedeelte, als alles goed voorbereid is. Maar dat was het vaak niet. De illustrator? Geen samenwerking. De schrijver? Er was vertraging.

Het is vallen en opstaan. Veel meer twijfel dan ik toegaf. De meeste samenwerkingen lukten dit jaar niet door gebrek aan duidelijkheid en te weinig voorafgaande communicatie. Ik moet beter worden in dit proces.

Hoe winkel koppelen aan Instagram?

Hé, weet je nog die keer dat ik probeerde mijn webshop aan het Instagram-profiel van mijn zus te koppelen? Augustus 2024 was het. Pure chaos!

• Eerst ging ik naar mijn eigen profiel, natuurlijk.
• Toen, Bedrijf, klikt het.
• Shopping, dat is waar het mis ging. Ik dacht eerst dat ik ergens anders moest zijn, gewoon niet te vinden die optie.
• Uiteindelijk: Winkel koppelen aan maker.
• Maker uitnodigen… En toen, pfffff, eindelijk! Het duurde veel langer dan ik dacht. Het voelde alsof ik een code moest kraken.

Het zweet brak me uit. Mijn zus stond naast me, ongeduldig, want ze moest echt weg. Ik voelde me zo dom, zo achterlijk met technologie. Mijn hart bonkte in mijn keel. Al die stappen, alle die kleine iconen… Ik was ervan overtuigd dat ik het helemaal fout deed! Het was gewoon frustrerend, echt mega irritant!

Die koppeling… dat was echt een drama. Een drama van jewelste.De hele procedure was onlogisch.Ik ben nog steeds niet helemaal zeker of ik het goed heb gedaan. Maar het is gelukt, toch? Of niet? Ik weet het niet meer zeker. Het was in ieder geval een avontuur.

Waarom ik dit zo precies weet? Nou, mijn zus moest direct daarna naar haar afspraak. En ik moest haar beloven dat alles binnen 5 minuten zou werken. De stress! En ik vertel het nog steeds aan iedereen. Omdat het echt een gedenkwaardig moment was, heel negatief natuurlijk. Ik heb er nog steeds hoofdpijn van.