Wat lost suiker het snelst op?

Wat lost suiker het snelst op? Pfoe, dat vraag ik me ook altijd af! Zo fascinerend, hè? Die hete chocolademelk bijvoorbeeld, je ziet het bijna gebeuren, die suikerkorrels verdwijnen als sneeuw voor de zon. Alsof ze haast hebben om op te lossen! In koud water… tja, dat is een ander verhaal. Daar staat die suiker als een koppige ezel te wezen. Ik herinner me nog die keer dat ik ijskoude thee wilde maken met honing, dat duurde een eeuwigheid! Het voelde echt als een strijd, ik zat er maar te roeren en te roeren…

Het zit ‘m natuurlijk in die watermoleculen, zoals ik ergens gelezen heb. In warm water, die zoemen als een bijenkorf, die dansen echt rond die suikerkorrels. Vrolijk, energiek! Ze grijpen de suikerkristallen vast, sleuren ze mee. Het is een wild feestje daar in dat warme water. Maar in koud water? Bah, lullig! Die luiwammesen bewegen amper. Een echte suiker-staking! Ik beeld me ze dan in, zo’n groepje watermoleculen, gezellig bij elkaar gekropen, fluisterend: “laten we die suiker maar lekker met rust laten, het is toch koud buiten…”. En dan dat ellenlange wachten tot alles opgelost is… je krijgt er haast de kriebels van.

Ik denk dat ik ergens las dat de oplostijd bij ongeveer 10 graden Celsius bijna verdubbelt ten opzichte van 20 graden. Nou ja, cijfertjes. Het gaat erom hoe het voelt toch? Dat snelle oplossen in warm water… heerlijk! Alsof de magie van warmte alles even snel oplost en alles goedkomt. Dat geeft een beetje een warm gevoel, letterlijk en figuurlijk.