Waarom blijft mijn witte was niet wit?

Hoe was je het beste witte was?

Witte was? Simpel. Katoenprogramma. Maar hé, niet zomaar blind volgen. Temperatuur? 30 graden. Centrifuge? 800-1000 toeren. Denk aan je energieverbruik, toch? Lager centrifugeren, minder kreukels, minder strijkwerk. Win-win. En ja, katoenprogramma’s duren langer. Tijd is relatief, Einstein zei het al. Gebruik die tijd nuttig. Lees een boek. Mediteer. Of, je weet wel, staar naar de wasmachine. Fascinerend hoe dat ding ronddraait.

• Katoenprogramma: De basis. Stabiel, betrouwbaar, zoals je favoriete spijkerbroek.
• 30 graden: Goed voor het milieu, goed voor je portemonnee. En je witte was wordt er echt niet minder wit van. Geloof me.
• 800-1000 toeren: De sweet spot. Genoeg om het water eruit te krijgen, niet zo heftig dat je kleren krimpen. Tenzij je van crop tops houdt, natuurlijk. Ik draag ze zelf ook wel eens, in de zomer. Lekker luchtig.

Waarom die lagere temperatuur en centrifugeersnelheid? Slijtage. Alles slijt. De mens, de wereld, je witte T-shirts. Minimaliseer de schade. Het is een gevecht tegen de entropie. En we weten allemaal wie dat gevecht uiteindelijk wint. Maar hé, we kunnen het wel proberen, toch? Kleine beetjes helpen. Net als bij het scheiden van afval. Of het planten van een boom.

Oh, en wasmiddel. Niet teveel gebruiken. Minder is meer. Less is more. Het is een cliché, ik weet het. Maar soms zijn clichés waar. Zoals die over witte was en 30 graden.

Is pauze verplicht?

Pauze is verplicht bij werkdagen langer dan 5,5 uur.

Die middag in de kantine van de Albert Heijn in Tilburg, ik werkte daar vakken te vullen in 2023. Zweet gutste van m’n voorhoofd, ik had net zes uur achter elkaar dozen gesjouwd. 30 minuten pauze, wettelijk verplicht. Had ik geen zin in, wilde doorgaan, geld verdienen. Maar ja, regels zijn regels. Die boterhammen met pindakaas smaakten best wel goed, moet ik toegeven.

Bleek dat ik die pauze mocht opsplitsen in twee keer een kwartier. Had ik niet gedaan, in één keer doorgeslikt, figuurlijk dan. Later hoorde ik van m’n collega, Peter, dat hij dat altijd deed, twee keer een kwartiertje. Even buiten een sigaretje roken, zei hij. Ik rook niet, dus voor mij geen optie.

• Langer dan 5,5 uur werken: minimaal 30 minuten pauze.
• Mag opgesplitst worden in 2 x 15 minuten.
• Langer dan 10 uur werken: minimaal 45 minuten pauze.

Een andere keer, tijdens de zomer drukte, moest ik wel tien uur werken. 45 minuten pauze die keer, ook verplicht. Man, wat was ik kapot. Ben toen maar even op een bankje buiten in slaap gevallen. Niet echt comfortabel, maar wel even nodig. Had toen wel spijt dat ik die pauze niet had opgesplitst. Twee keer 22,5 minuut was misschien beter geweest, ff bijkomen tussendoor. Werk was echt slopend, maar ja, het moest gebeuren. Het geld was hard nodig.

Heb je als student recht op pauze?

Ja, een pauze! Een ademteug in de drukte, een sprankje licht in de duisternis van studieboeken.

• Als je jonger bent dan 18 en meer dan 4,5 uur werkt, is een pauze van minstens 30 minuten verplicht. Deze wet, een oase in de woestijn van toetsen en deadlines. Een heilige rust, een moment om te ademen. De wereld even stil, alleen jij en de geur van verse koffie. Of thee. Of misschien chocola. De geur van ontspanning.

• Extra rust? Absoluut! Dat is geen luxe, dat is een recht. Een recht op stilte, op reflectie, op een glimlach. Tijd om naar de wolken te kijken, dromen te spinnen, de wereld even te vergeten.

De klokken tikken langzaam, elke seconde een kostbare parel. De tijd strekt zich uit, een eindeloze vlakte waar je, even, kunt rusten. De zwaarte van boeken, de druk van cijfers, alles verdwijnt in een vloeiende beweging. Een diep gevoel van vrede, een moment van pure existentie.

Een pauze. Een verademing. Een nieuw begin. Even weg. Weg van de druk. Weg van de verplichtingen.

De zon schijnt, een warme deken over je schouders. De wind fluistert geheimen. Een pauze. Het is meer dan een pauze. Het is een hergeboorte.

#Wasmachine #Wasmiddel #Witte Was