Hoe gebruikelijk is een ouderdomsclausule?

De ouderdomsclausule: een gebruikelijke bescherming bij de verkoop van een woning?

De verkoop van een huis, zeker een ouder huis, is een belangrijke gebeurtenis met potentieel grote financiële consequenties. Voor zowel koper als verkoper is het essentieel om de risico’s goed af te wegen. Een veelgebruikt instrument om de verkoper te beschermen tegen onverwachte kosten na de verkoop, is de ouderdomsclausule. Maar hoe gebruikelijk is deze clausule eigenlijk, en wat houdt ze precies in?

De bewering dat een ouderdomsclausule een “veelvoorkomende bepaling” is in koopovereenkomsten voor bestaande woningen, klopt grotendeels. Het is echter niet zo dat elke koopovereenkomst een dergelijke clausule bevat. De frequentie van het gebruik hangt af van verschillende factoren, waaronder de leeftijd van de woning, de staat van onderhoud, de onderhandelingspositie van koper en verkoper, en het advies van de betrokken makelaars en juristen.

Een ouderdomsclausule beperkt de aansprakelijkheid van de verkoper voor verborgen gebreken die inherent zijn aan de leeftijd van de woning. Denk hierbij aan verouderde installaties, slijtage aan constructieve elementen of kleine, moeilijk te detecteren defecten die niet het gevolg zijn van onjuist onderhoud of opzet, maar simpelweg voortkomen uit de natuurlijke veroudering van het pand. De clausule beschermt de verkoper niet tegen gebreken die hij wel kende of had moeten kennen, zoals een lekkende dakgoot die hij bewust heeft verzwegen. De precieze formulering van de clausule is cruciaal en dient zorgvuldig te worden opgesteld om misverstanden te voorkomen.

Het is dus niet zozeer de gebruikelijkheid van de clausule die doorslaggevend is, maar de noodzaak. Bij een nieuwbouwwoning is een ouderdomsclausule overbodig, maar bij een woning van 50 jaar of ouder, met een onbekende onderhoudsgeschiedenis, is het aannemelijk dat zowel verkoper als makelaar de opname ervan zullen adviseren. De mate van bescherming die de clausule biedt, is afhankelijk van de precieze formulering, en het is aan te raden om hier juridisch advies over in te winnen.

Kortom, terwijl een ouderdomsclausule in veel koopovereenkomsten voor oudere woningen voorkomt, is het niet een automatisme. De beslissing om deze clausule op te nemen, is een afweging op basis van de specifieke omstandigheden van de woning en de onderhandelingen tussen koper en verkoper. Professioneel advies is aan te raden om te verzekeren dat de clausule helder, duidelijk en juridisch waterdicht is, zowel voor de bescherming van de verkoper als voor het voorkomen van latere geschillen.