Waarom krijg ik buikpijn van aardappelen?

Pfoe, aardappels… Soms vraag ik me af of ze het wel waard zijn, al die gedoe. Want man, wat kan ik er een buikpijn van krijgen! Herken je dat? Die krampen, dat opgeblazen gevoel… Ik weet nog goed, laatst bij mijn oma. Ze had van die heerlijke, zelfgemaakte stamppot andijvie. Klinkt goed, toch? Nou, niet voor mij. Bleek dat er een paar van die verraderlijke groene aardappels in waren beland. En ik, lekker naïef, schepte nog een extra portie op! Niet slim, I know.

Groen is dus echt een no-go. Het is die solanine, hè, die gifstof. Alsof aardappels een soort verdedigingsmechanisme hebben. “Raak me niet aan, of je krijgt spijt!” Nou, spijt had ik zeker. De hele avond op de bank gelegen, met een warme kruik. Ik had echt zoiets van: waarom ik?!

En dan die uitlopers… Die moet je dus ook wegsnijden, had mijn moeder altijd gezegd. Ze zei altijd dat er ook van die… hoe heet dat ook alweer… ja, solanine in zit. Zij weet dat soort dingen. Dus ik snij ze braaf weg, al die uitlopers. Better safe than sorry, toch? Gezondheid boven alles, zoals ze zeggen. Alhoewel, soms ben ik gewoon lui en denk ik: ach, dat ene uitlopertje maakt toch niks uit? Meestal gaat het goed, maar ja, die ene keer bij oma… Misschien had ik toch beter moeten luisteren.

Ik las ergens dat iets van 20 milligram solanine per 100 gram aardappel al gevaarlijk kan zijn. Weet je hoeveel een aardappel weegt? Geen idee eigenlijk. Maar goed, 20 milligram klinkt best weinig. Dus ik snap wel dat je snel teveel binnenkrijgt als je niet oplet. Kortom, groene aardappels en uitlopers: gewoon wegblijven. Tenzij je van buikpijn houdt natuurlijk… 😉