Welke achternaam eerst kind?

Okee, even eerlijk, achternamen kiezen voor je kind… Pfoe! Wie verzint het, hè? Een beslissing die je toch wel even wakker houdt. En dan die vragenlijst hierboven… Alsof het zo simpel is!

Moeder, duomoeder, vader, combinatie… Zo zwart-wit voelt het toch niet, of wel? Toen wij voor die keuze stonden… pfff, dat was me wat. Mijn partner en ik, we keken elkaar aan, zo van: “En nu?” We hadden er wel over gepraat, tuurlijk. Maar het moment suprême is toch echt anders, hè?

Kies je voor de naam van de moeder? Is dat eerlijk? Of toch de naam van de vader? Is dat niet weer zo…traditioneel? Of een combinatie? Klinkt leuk, maar hoe klinkt dat dan? En wat als het een onhandige combinatie is?

Ik ken een stel, die kozen voor de achternaam van de moeder. Heel bewust. Zij had een sterke familielijn, een lange geschiedenis. Hij vond het prima, geste voelde dat goed, hij was meer dan blij. Maar goed, dat is hun verhaal, hun gevoel. Wat is het jóuw gevoel?

En dan die gemeentemedewerker… “Komt u maar even langs om het officieel te maken.” Officieel! Alsof je het niet al genoeg officieel voelt als je een kleintje op de wereld zet, toch?

Het is niet zomaar een handtekening zetten, snap je? Het is een stukje identiteit, een stukje van je verhaal dat je meegeeft. Weet je, uiteindelijk kozen wij voor de achternaam van de… (Nou ja, dat houd ik even voor mezelf, haha!). Maar waar het om gaat, is dat je er samen uitkomt, en dat het goed voelt. Anders wordt het nog een slapeloze nacht, geloof me maar! Succes met kiezen in ieder geval. Het komt goed, echt waar!