Waarom is pizza vet?

Waarom is pizza vet? Serieus, die vraag… ik heb ‘m mezelf al zo vaak gesteld, met een half afgekauwde punt pepperoni in mijn hand. En weet je? Ik denk dat het antwoord simpelweg is: omdat het fantastisch is!

Die bodem, zeg… een fluffy, zachte wolk van koolhydraten. Pure, ongefilterde, oh-zo-heerlijke energie. Herinner je je die keer nog, toen we na die verschrikkelijke tentamens een gigantische pizza bestelde? We waren zó kapot, allemaal, en die pizza… die redde ons. Letterlijk. Het was pure troost in een kartonnen doos.

En dan die kaas… een laagje gesmolten, romige gelukzaligheid. En nee, vergeet die spekjes niet, knapperig en zout, een explosie van smaak in je mond. Worstjes… ach, ik word er alweer hongerig van. Het is een symbiose van smaken en texturen, een feestje voor je smaakpapillen. En ja, een mega vet feestje. Ik denk dat ongeveer 70% van de calorieën uit vet komt, ofzoiets. Iemand vertelde me dat eens, ik heb het niet echt gecheckt, maar het klonk plausibel, toch?

Het is die combinatie, hè? Koolhydraten, vetten, eiwitten… alles wat je lichaam eigenlijk niet tegelijk wil, maar toch smeekt om nog een hap. Het is bijna alsof het een verslaving is! En die schuldgevoelens achteraf? Die horen er gewoon bij! Het is een beetje alsof je jezelf beloont voor iets, maar dan met pure, ongeremde decadentie. Wat een leven, hè? Een pizza-gevulde, vettige, heerlijke chaos. En ik zou het voor geen goud willen missen.