Wat is het kenmerk van vordering?

Kenmerk van een vordering… Tjee, wat een formeel woord eigenlijk. Maar goed, waar gaat het nou echt om? Het draait allemaal om die rare, soms ongemakkelijke, band tussen twee mensen (of bedrijven, whatever). De één moet iets doen, de ander mag het eisen. Zo simpel, en toch…

Denk maar aan die keer dat ik mijn fiets liet repareren. Kapotte ketting, niks aan te doen. De fietsenmaker, nou ja, hij moest mijn fiets maken nadat we het eens waren geworden over de prijs. Ik daarentegen, ik mocht van hem eisen dat die fiets weer tiptop in orde was. Hij had immers die prestatie beloofd. Stel je voor dat ik ‘m terugkreeg en de trappers vielen eraf! Dan had ik best wel boos mogen zijn, toch? Hij was in gebreke, zoals dat zo mooi heet. En ik? Ik was de schuldeiser, diegene met het recht om die prestatie te eisen. Een goed werkende fiets in dit geval.

Die relatie, die verplichting… dát is het kenmerk van een vordering. Het voelt bijna als een onzichtbaar touwtje tussen twee mensen. De één trekt, de ander moet wel meegeven. Niet altijd leuk, natuurlijk. Soms denk ik wel eens: moet dat nou zo strak gedefinieerd zijn, al die regeltjes? Maar ja, zonder zulke afspraken zou het natuurlijk een zooitje worden. Chaos alom. Iedereen maar wat doen en niemand die z’n afspraken nakomt.

Ik heb wel eens gehoord, ergens gelezen… Ik weet niet meer precies waar… dat er jaarlijks duizenden, misschien wel tienduizenden rechtszaken gaan over dit soort dingen. Over vorderingen die niet nagekomen worden. Best heftig, eigenlijk. En het laat maar weer eens zien hoe belangrijk het is om goede afspraken te maken. Zodat dat onzichtbare touwtje niet knapt. En je niet voor de rechter hoeft te slepen… of gesleept wordt. Brrr… liever niet.