Welke informatie mag een bedrijfsarts opvragen?

Wat mag de bedrijfsarts wel en niet vragen? Een delicate balans tussen privacy en werkvermogen.

De bedrijfsarts speelt een cruciale rol in de gezondheid en het welzijn van werknemers en het bevorderen van een gezonde werkomgeving. Echter, de relatie tussen bedrijfsarts en werknemer, en bedrijfsarts en werkgever, kan soms vragen oproepen, vooral als het gaat om privacy. Wat mag de bedrijfsarts nu precies vragen en welke informatie mag hij of zij met de werkgever delen? Het antwoord op deze vraag is complex en vereist een zorgvuldige afweging tussen verschillende belangen.

De basis: Zorgplicht versus Privacy

De bedrijfsarts heeft een wettelijke zorgplicht naar de werknemer, maar tegelijkertijd ook de taak om de werkgever te adviseren over het bevorderen van de gezondheid en veiligheid van de werknemers en de inzetbaarheid. Het cruciale punt is dat de privacy van de werknemer hierbij altijd voorop staat. In principe geldt het medisch beroepsgeheim, net als bij een huisarts of specialist. Dit betekent dat de bedrijfsarts geen details over de medische aandoening mag delen met de werkgever.

Welke informatie is relevant voor de werkgever?

De informatie die de bedrijfsarts aan de werkgever mag verstrekken, is beperkt tot wat strikt noodzakelijk is voor de uitvoering van zijn taken in het kader van de Arbowet. Dit omvat doorgaans:

• De prognose van de verwachte ziekteduur: Hoelang denkt de bedrijfsarts dat de werknemer (naar verwachting) nog uit de running zal zijn? Dit is belangrijk voor de planning en organisatie van het werk.
• De aard van de functionele beperkingen: Welke taken kan de werknemer (tijdelijk) niet meer uitvoeren? Dit is essentieel om de werkgever te informeren over de mogelijkheden tot aangepast werk. Denk hierbij aan tillen, langdurig zitten, beeldschermwerk etc.
• De mate van arbeidsongeschiktheid: In hoeverre is de werknemer in staat zijn werk (gedeeltelijk) te hervatten? Dit kan worden uitgedrukt in een percentage.
• Adviezen over aanpassingen: Welke aanpassingen in het werk zijn nodig om de werknemer (gedeeltelijk) weer aan het werk te krijgen? Dit kan bijvoorbeeld gaan om een aangepaste werkplek, aangepaste werktijden of andere taken.
• Adviezen over re-integratie: Welke stappen kunnen worden gezet om de werknemer zo snel en verantwoord mogelijk weer volledig aan het werk te krijgen?

Wat mag de bedrijfsarts niet vragen?

De bedrijfsarts mag geen vragen stellen die geen direct verband houden met de functie en de mogelijkheden van de werknemer om deze uit te oefenen. Dit omvat vragen over:

• De precieze diagnose: De werkgever heeft geen recht op de exacte medische diagnose.
• Persoonlijke omstandigheden: Tenzij deze direct van invloed zijn op de inzetbaarheid.
• Eerdere medische geschiedenis: Tenzij deze relevant is voor de huidige situatie en met toestemming van de werknemer.

Rechten van de werknemer:

Het is belangrijk dat werknemers hun rechten kennen:

• Recht op privacy: U heeft het recht om te weigeren specifieke informatie met de bedrijfsarts te delen.
• Recht op inzage: U heeft recht op inzage in uw medisch dossier bij de bedrijfsarts.
• Recht op second opinion: U kunt een second opinion aanvragen bij een andere bedrijfsarts.
• Recht op klacht: U kunt een klacht indienen als u van mening bent dat de bedrijfsarts zijn of haar bevoegdheden heeft overschreden.

Conclusie:

De bedrijfsarts heeft een belangrijke, maar delicate taak. Hij of zij moet de werkgever informeren over de inzetbaarheid van de werknemer, rekening houdend met de privacy van de werknemer. Door de juiste informatie te verstrekken en tegelijkertijd de privacy te respecteren, kan de bedrijfsarts bijdragen aan een gezonde en productieve werkomgeving. Het is aan de werknemer om zich bewust te zijn van zijn of haar rechten en om de bedrijfsarts te vragen naar de grenzen van zijn bevoegdheden. Open communicatie tussen werknemer, werkgever en bedrijfsarts is essentieel voor een succesvolle re-integratie en een gezonde werkomgeving.