Wat valt allemaal onder eigen vermogen?

Eigen vermogen… pfff. Wat is dat nou eigenlijk precies? Je bezittingen min je schulden, zeggen ze dan. Dus alles wat je hebt, je spaarcentjes, die paar aandeeltjes die je ooit kocht, misschien dat vakantiehuisje aan zee… als je het geluk hebt er een te hebben. En dan haal je daar alles vanaf wat je nog moet afbetalen. Die studieschuld die maar blijft hangen, die autolening… je hypotheek natuurlijk, als een molensteen om je nek.

Wat blijft er dan over? Hopelijk iets positiefs. Maar soms… soms vraag ik me af of dat überhaupt ooit gaat lukken. Die enorme studieschuld… ik weet nog dat ik dacht: “Ach, dat betaal ik later wel terug.” Later. Dat later is nu.

En dan die vermogensbelasting. Alsof het nog niet ingewikkeld genoeg is. Als je boven een bepaalde grens zit, moet je daar ook nog eens over betalen. Hoeveel dat precies is, weet ik eigenlijk nooit zo goed. Ik zag laatst iets voorbijkomen over een bepaald bedrag, ik geloof iets boven de vijftigduizend euro per persoon, maar ja… wie onthoudt dat nou allemaal? Ik in ieder geval niet.

Het voelt soms zo oneerlijk. Je werkt hard, probeert wat op te bouwen… en dan moet je daar weer een deel van afstaan. Waar gaat het eigenlijk heen? Niet dat ik het antwoord echt wil weten, denk ik.

Mijn ouders hebben bijvoorbeeld een klein appartementje gekocht in Spanje. Een soort investering, zeiden ze. Telt dat dan ook mee voor die vermogensbelasting? Ik weet het eigenlijk niet zeker. Moet ik ze eens vragen. Of niet. Soms is onwetendheid ook een zegen.

Eigen vermogen… het is een abstract begrip. Een cijfertje op een spreadsheet. Maar achter dat cijfertje schuilt zoveel meer. Zoveel zorgen, zoveel dromen, zoveel onzekerheid. En toch… toch blijf je sparen, blijf je hopen dat er ooit iets overblijft. Iets om trots op te zijn. Iets om van te genieten. Misschien. Ooit.