Wat als iemand je identiteit steelt?

Identiteitsfraude… Brrr, alleen al het woord geeft me kippenvel. Stel je voor, iemand anders die rondloopt met jóuw naam, jóuw gegevens. Wat als ze schulden maken op jouw naam? Een nieuwe telefoon, een dure lening… En jij? Jij mag de troep opruimen. Kan je nagaan…

Ik zag laatst een documentaire over iemand wiens identiteit gestolen was. Die arme vrouw! Ze had jaren nodig om alles weer recht te breien. Haar leven stond echt helemaal op z’n kop. En het ergste? Ze wist niet eens hoe het gebeurd was. Phishing? Een verloren portemonnee? Je hoort zoveel verhalen…

Ik ben zelf best wel voorzichtig. Ik versnipper altijd belangrijke documenten, gebruik sterke wachtwoorden (al vergeet ik ze soms ook wel eens, oeps!), en klik niet zomaar op linkjes in mails. Maar toch… die angst blijft knagen. Je weet maar nooit. Is het paranoia? Misschien wel. Maar liever iets te voorzichtig dan dat ik straks met een berg schulden zit die ik niet heb gemaakt.

Aangifte doen bij de politie lijkt me dan echt stap één. Ik heb wel eens gehoord dat je dat online kunt doen, maar ik denk dat ik toch liever naar het bureau ga. Gewoon, om het verhaal te kunnen doen, te praten met een echt mens. Of zou dat te veel gedoe zijn? Ik weet het niet…

Die documentaire zei ook iets over… ik geloof 70% van de slachtoffers die moeite hadden met het terugkrijgen van hun geld. 70%! Dat is echt absurd veel. Dus die aangifte, ja, die is essentieel. Zonder dat papiertje sta je nergens. En dan ben je echt de pineut. Het voelt zo machteloos… Bah, ik wil er niet eens aan denken.