Kun je zomaar op staande voet ontslagen worden?

Ontslag op staande voet… Man, wat een rotwoord. Het klinkt als een klap in je gezicht, toch? Zo bruut. Alsof je ineens van de aardbodem verdwijnt, weggevaagd. Officieel mag het alleen als er een héél dringende reden is, eentje die ze je meteen op de neus moeten drukken. Maar ja, wat is ‘dringend’ nou eigenlijk precies?

Ik weet nog dat een collega van mij, laten we hem Jan noemen, op staande voet ontslagen werd. Hij had per ongeluk een vertrouwelijk document naar de verkeerde persoon gemaild. Een fout, ja, absoluut. Dom ook, misschien. Maar ontslag op staande voet? Zijn hele leven stond op z’n kop, zomaar. Hypotheek, gezin, alles… Weg zekerheid. Is dat nou eerlijk?

Het voelt zo… onmenselijk. Alsof je geen recht hebt op een tweede kans. Je bent ineens persona non grata. Alsof je leven ineens in scherven ligt. En dan dat gevoel van onmacht… Je wereld stort in, en je kunt er niks aan doen. Waar is de menselijkheid gebleven?

Ze zeggen dat er een “dringende reden” moet zijn. Maar wat als die reden eigenlijk helemaal niet zo dringend is? Stel je voor… Je hebt een meningsverschil met je baas. Een flinke ruzie, oké. Maar is dat reden genoeg om iemand zomaar op straat te zetten? Ik vind van niet.

Ik las ergens dat – ik weet de exacte cijfers niet meer, maar het was iets van – 1 op de zoveel mensen wel eens onterecht op staande voet ontslagen is. Bizar toch? Hoeveel levens worden er wel niet kapotgemaakt door zo’n impulsieve beslissing? Het is alsof je in een ravijn geduwd wordt, zonder vangnet. Je moet dan maar hopen dat je de bodem haalt… En wie vangt je dan op? Niemand. Je staat er helemaal alleen voor. Het is gewoon… Verschrikkelijk. Ik hoop echt dat niemand dit ooit hoeft mee te maken.