Is een portret een persoonsgegeven?

Is een Portret een Persoonsgegeven? Het Antwoord is Niet Zo Simpel als Je Denkt.

In een tijdperk waarin fotografie alomtegenwoordig is en gezichtsherkenningstechnologie steeds geavanceerder wordt, rijst de vraag: is een portret eigenlijk een persoonsgegeven? Het antwoord, hoewel op het eerste gezicht simpel, is genuanceerder dan je zou vermoeden.

In de basis is een portret, een herkenbare afbeelding van een persoon, inderdaad een persoonsgegeven. Dit komt voort uit het feit dat een portret gebruikt kan worden om iemand te identificeren. De Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG), de Europese privacywetgeving, definieert persoonsgegevens breed als alle informatie waarmee een natuurlijk persoon geïdentificeerd kan worden. Een foto, zeker een portret, valt hier zeker onder.

Maar de vraag is niet alleen of een persoon kan worden geïdentificeerd, maar ook hoe waarschijnlijk dat is. De AVG vereist dat bij de beoordeling of iets een persoonsgegeven is, rekening wordt gehouden met alle middelen die redelijkerwijs verwacht kunnen worden om iemand te identificeren. Dit is waar het complex wordt.

Denk aan het volgende:

• Gezichtsherkenningssoftware: Met de opkomst van krachtige gezichtsherkenningsalgoritmen wordt het steeds gemakkelijker om iemand op basis van een foto te identificeren. Zelfs een ogenschijnlijk anonieme foto kan, in combinatie met een database, leiden tot de identificatie van een persoon.
• Kennis van de omgeving: De context waarin een portret verschijnt, is cruciaal. Een foto van een bekende inwoner in een lokale krant is veel sneller te identificeren dan een foto van dezelfde persoon in een menigte in een onbekende stad. Lokale kennis speelt hierbij een grote rol.
• Combinatie met andere gegevens: Een portret in combinatie met andere gegevens, zoals een naam, leeftijd, locatie of andere beschrijvende elementen, versterkt de identificeerbaarheid aanzienlijk.

Wanneer is een portret geen persoonsgegeven?

Het is belangrijk te benadrukken dat niet elk portret automatisch als persoonsgegeven wordt beschouwd. Denk bijvoorbeeld aan:

• Geanonimiseerde portretten: Een portret dat zo bewerkt is dat de persoon onherkenbaar is (bijvoorbeeld door pixelatie of vervorming) kan, mits de anonimisering onomkeerbaar is, geen persoonsgegeven meer zijn.
• Portretten in de openbare ruimte: Het maken van foto’s van de openbare ruimte, waarin toevallige passanten voorkomen, valt vaak onder de uitzonderingen, mits de focus niet op individuele personen ligt en er geen sprake is van onevenredige inbreuk op de privacy.
• Kunstzinnige expressie: In bepaalde gevallen kan de vrijheid van meningsuiting en kunstzinnige expressie zwaarder wegen dan de privacybelangen, maar dit is altijd een afweging in de specifieke context.

Conclusie:

Het antwoord op de vraag of een portret een persoonsgegeven is, is dus afhankelijk van verschillende factoren. Het is essentieel om te beoordelen of een persoon op basis van het portret, al dan niet in combinatie met andere beschikbare informatie en redelijkerwijs te verwachten identificatiemiddelen, geïdentificeerd kan worden. De opkomst van geavanceerde technologieën dwingt ons om steeds kritischer te kijken naar de bescherming van portretten en de privacy van individuen in het digitale tijdperk. Het is dus niet genoeg om te stellen dat een portret ‘een foto’ is; we moeten de potentie tot identificatie en de context waarin het portret wordt gebruikt, zorgvuldig overwegen.