Welke botten stoppen nooit met groeien?

De onvermoeibare groeiers: welke botten blijven groeien gedurende ons hele leven?

Het spreekwoord ‘groeien als kool’ is voor de meeste mensen letterlijk waar tot aan de puberteit. Dan stopt de spectaculaire lengtegroei, en de meeste botten bereiken hun volwassen grootte. Maar betekent dit dat alle botgroei dan ophoudt? Nee, hoewel minder spectaculair, blijken sommige botten hun hele leven door subtiel te blijven groeien. De bewering dat bepaalde botten nooit stoppen met groeien, is echter een vereenvoudiging. De groei is minimaal en nauwelijks waarneembaar vergeleken met de snelle groei in de kinderjaren en adolescentie.

Twee botstructuren die deze continue, zij het langzame, groei vertonen zijn de schedel en het bekken. Deze groei is niet te vergelijken met de explosieve lengtegroei van de lange botten in de ledematen. In plaats van een significante toename in lengte of breedte, gaat het hier om een langzame, geleidelijke remodellering en lichte vergroting.

De schedel: De schedel, met zijn complexe structuur van verschillende botten, ondergaat gedurende het leven aanpassingen. Met name rond het voorhoofd kan een lichte uitzetting plaatsvinden. Dit is echter geen groei in de zin van celdeling die leidt tot een aanzienlijke verlenging, maar eerder een hermodellering van bestaand botweefsel. De schedel past zich aan interne en externe factoren aan, bijvoorbeeld door lichte toename van de hersenvolume, hoewel de verandering minimaal is in vergelijking met de groei in de kindertijd.

Het bekken: Het bekken, de steunstructuur voor de onderbuik en de benen, vertoont ook een subtiele groei gedurende het leven. Onderzoek wijst uit dat de diameter van het bekken met maximaal 2,5 centimeter kan toenemen tussen de leeftijd van 20 en 79 jaar. Deze toename is te wijten aan zowel hormonale invloeden als mechanische stress, zoals de voortdurende belasting van het gewicht van het bovenlichaam. Ook hier is het belangrijk te benadrukken dat deze verandering slechts marginaal is in vergelijking met de aanzienlijke groei die tijdens de adolescentie plaatsvindt.

Conclusie:

De uitspraak dat bepaalde botten nooit stoppen met groeien, vereist nuancering. Hoewel de schedel en het bekken gedurende het leven een zekere mate van remodellering en lichte vergroting ondergaan, is dit een uiterst traag proces en absoluut niet te vergelijken met de groei tijdens de kinderjaren en puberteit. Het is meer een continue aanpassing dan een significante groei. De term ‘groeien’ moet in deze context dus met voorzichtigheid worden gehanteerd. De veranderingen zijn minimaal en nauwelijks waarneembaar zonder specifieke metingen.