Wat voel je als je vitamine B12-tekort kom?

Wat voel je als je een vitamine B12-tekort hebt? Oei, daar kan ik wel wat over vertellen. Het idee alleen al… ik krijg er nu al een beetje koude rillingen van. Je voelt je zo… leeg. Alsof er een gigantische batterij in je lijf zit die bijna helemaal leeg is. En dan niet zo’n batterij die je even oplaadt, nee, een die je gewoon, zucht, helemaal kwijt bent.

Die constante vermoeidheid, bijvoorbeeld. Het is niet gewoon moe zijn na een lange dag werken, hoor. Nee, dit is… alsof je door een muur loopt, elke stap een enorme inspanning kost. Ik herinner me nog goed die periode, na de geboorte van mijn dochter. Ik was zo moe, ik kon niet eens een boek lezen voor het slapengaan, wat ik normaal zo lekker vond. En dan de prikkelingen, de tintelingen… in mijn vingers, in mijn tenen… het voelde alsof er duizend mieren over mijn huid kropen. Verschrikkelijk! Soms zelfs pijnlijk.

En dan… de hersenen. Die lijken als eerste de dupe te worden. Ik was zo ontzettend vergeetachtig. Sleutels kwijt, afspraken vergeten… het was echt beangstigend. En die neerslachtigheid… ik weet niet of ik wel depressief was, maar ik was zó somber. Zonder reden, gewoon… leeg. Alsof de kleuren uit mijn leven verdwenen waren. Een vriendin zei toen tegen me, “Je bent een schaduw van jezelf geworden.” En dat was wel waar. Het voelde echt alsof een deel van mezelf gewoon… weg was.

Ik denk dat het ergste van een B12-tekort is dat je je niet zelf voelt. Je kent jezelf niet meer terug. Het is niet alleen fysiek slopend, maar het raakt je ook mentaal en emotioneel diep. Ze zeggen wel dat een tekort aan B12 leidt tot bloedarmoede – en ja, dat had ik ook – maar het voelt veel meer dan dat. Het voelt alsof je hele wezen verzwakt is. Alsof je leven op een laag pitje staat, en je geen enkele knop kunt vinden om het harder te zetten. En dat is, durf ik te zeggen, echt heel erg eng.