Wat kan er uit een longfunctietest komen?

Wat vertelt een longfunctietest je eigenlijk?

Een longfunctietest, ook wel spirometrie genoemd, is een relatief eenvoudige, maar zeer informatieve test die de werking van uw longen beoordeelt. In tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt, meet een longfunctietest niet direct de zuurstofopname, maar concentreert het zich op de hoeveelheid lucht die u kunt in- en uitademen en hoe snel dit gebeurt. Deze metingen geven een waardevolle indicatie van de gezondheid van uw luchtwegen. Maar wat kan er nu precies uit zo’n test komen?

De test levert een aantal belangrijke parameters op, die elk een aspect van uw longfunctie reflecteren:

• FEV1 (Forced Expiratory Volume in 1 second): Dit is het volume lucht dat u in één seconde krachtig kunt uitademen na een maximale inademing. Een lage FEV1 wijst vaak op een obstructieve longziekte, zoals COPD of astma, waarbij de luchtwegen vernauwd zijn.

• FVC (Forced Vital Capacity): Dit is het totale volume lucht dat u na een maximale inademing krachtig kunt uitademen. Een lage FVC kan wijzen op zowel obstructieve als restrictieve longziekten. Bij restrictieve longziekten is de longcapaciteit zelf verminderd, bijvoorbeeld door littekenweefsel of spierzwakte.

• FEV1/FVC ratio: Deze verhouding geeft de verhouding aan tussen FEV1 en FVC. Een lage ratio (onder de 70%) is een sterk indicatie van een obstructieve longziekte.

• PEF (Peak Expiratory Flow): Dit is de maximale snelheid waarmee u lucht kunt uitademen. Deze waarde is vooral nuttig bij het monitoren van astma.

Naast deze belangrijkste parameters kunnen er nog andere waarden worden gemeten, afhankelijk van de specifieke test en de vermoedens van de arts. Deze kunnen bijvoorbeeld betrekking hebben op de luchtwegweerstand of de diffusie capaciteit van de longen (hoe goed zuurstof van de longblaasjes in het bloed wordt opgenomen). Deze laatste meting is minder gebruikelijk in een standaard longfunctietest.

Interpretatie van de resultaten:

De resultaten van een longfunctietest worden niet alleen bekeken in absolute getallen, maar ook in vergelijking met de verwachte waarden voor leeftijd, geslacht, lengte en etniciteit. Een afwijking van de norm kan duiden op een longziekte, maar niet altijd. Andere factoren, zoals conditie en rookgedrag, spelen ook een rol.

Wat als de resultaten afwijken?

Afwijkende resultaten vereisen verdere diagnostiek om de oorzaak te achterhalen. De arts kan aanvullende onderzoeken voorstellen, zoals een röntgenfoto van de borstkas, bloedonderzoek of een allergietest. De longfunctietest zelf stelt geen diagnose, maar dient als een belangrijk hulpmiddel bij het stellen van de diagnose en het monitoren van de ziekteprogressie.

Kortom, een longfunctietest geeft een uitgebreid beeld van uw longcapaciteit en luchtwegfunctie. De resultaten helpen bij het opsporen van longziekten en zijn essentieel voor het monitoren van de effectiviteit van behandelingen. Het is belangrijk om de resultaten te bespreken met uw arts om de bevindingen goed te begrijpen en de juiste stappen te ondernemen.