Waarom drijft een ei als het bedorven is?

Het drijvende ei: een teken van bederf?

Een oud gezegde, en een handige truc voor de keuken: een ei dat drijft, is bedorven. Maar waarom is dat eigenlijk zo? De verklaring ligt in de subtiele veranderingen in de dichtheid van het ei tijdens het bederfproces.

Een vers ei heeft een compacte structuur. De dooier zit stevig, het eiwit is dik en de kleine luchtkamer aan de stompe kant van het ei is minimaal. De gemiddelde dichtheid van dit ei is hoger dan die van water, waardoor het naar de bodem zinkt.

Tijdens het bederfproces vinden er echter belangrijke biochemische reacties plaats. Bacteriën beginnen het eiwit en de dooier af te breken. Deze afbraak produceert gassen, zoals waterstofsulfide en koolstofdioxide. Tegelijkertijd verliest het ei vocht door de poriën in de schaal.

Het is deze combinatie van gasvorming en vochtverlies die de sleutel is tot het drijvende ei. De gassen die vrijkomen, verzamelen zich in de luchtkamer. Deze kamer wordt langzaam maar zeker groter, waardoor het volume van het ei toeneemt. Omdat de hoeveelheid eiwit en dooier afneemt (door vochtverlies en afbraak), neemt de massa van het ei relatief af.

De netto-uitkomst is een daling van de gemiddelde dichtheid van het ei. Zodra de gemiddelde dichtheid van het ei lager is dan die van het omringende water, ervouwt de opwaartse kracht – de kracht die het water op het ei uitoefent – groter is dan de zwaartekracht die het ei naar beneden trekt. Het ei begint dan te drijven.

Het is belangrijk op te merken dat drijven geen garantie is voor onveilig eten. Hoewel een drijvend ei hoogstwaarschijnlijk bedorven is en een onaangename geur en smaak kan hebben, is het niet per se gevaarlijk om te consumeren. De aanwezigheid van bacteriën is echter wel een reden tot zorg. Een beter criterium voor voedselveiligheid is de geurtest: een ei met een onaangename zwavelachtige geur moet altijd worden weggegooid, ongeacht of het drijft of zinkt.

Kortom, het drijven van een ei is een visueel aantrekkelijke en makkelijk te herkennen indicator van bederf, veroorzaakt door de verandering in dichtheid als gevolg van gasvorming en vochtverlies. Hoewel het een handige truc is, blijft een goede geurtest de meest betrouwbare manier om de versheid van een ei te beoordelen.