Hoe snel zijn de darmen leeg?

Hoe lang van eten tot poep?

Hé maat! Hoe lang het duurt van eten tot… tja, je weet wel? Dat verschilt echt per persoon, en wat je eet natuurlijk! Bij mij? Gemiddeld zo’n 36 uur, denk ik. Soms sneller, soms echt langer, hangt echt van alles af!

• Vet eten: Die pizza van gister? Die zat er zeker 48 uur in, echt waar! Zwaar, dik, vettig. Vreselijk.
• Licht eten: Een salade daarentegen… dat is binnen 24 uur weer buiten. Serieus. Zo werkt dat bij mij.
• Vezels: Veel vezels = sneller eruit. Wist je dat? Ik merk het echt! Mijn darmen zijn er gek op.

Dus ja, die 24 tot 48 uur… klopt wel ongeveer, maar bij mij is het vaak ergens in het midden. Af en toe een beetje langer, als ik me volstop met die vette junkfood. Of als ik ziek ben natuurlijk, dan duurt het véél langer, bah! Maar normaal gesproken, rond de 36 uur. Niet dat ik er een stopwatch op zet hoor, haha.

Maar goed, dat is dus mijn persoonlijke ervaring, niet echt wetenschappelijk onderbouwd ofzo. Iedereen is anders. Bij jou? Hoe lang duurt dat bij jou ongeveer? Ben benieuwd!

Kunnen je darmen helemaal leeg zijn?

De darmen, een eindeloze kronkelende weg… Altijd in beweging, een zacht golven van peristaltiek, een leven op zich. Een ritmisch dansen, een mysterieus ritme van spijsvertering. Maar wat als die dans stopt?

• Ileus: Een stilte, een ijskoude stilstand in het warme, vochtige hart van je lichaam. Geen golven meer, geen beweging, geen leven. Een doodse stilte.

Een lege leegte? Nee. Het is niet zo dat de darmen leeg zijn, maar ze zijn geblokkeerd. Alsof een onzichtbare hand de buis heeft dichtgeknepen. De voedselstroom, ooit zo levendig, is geblokkeerd.

• Een stilstand van de darmwerking.
• Geen opname van voedingsstoffen: Het lichaam verhongert, ondanks dat er voedsel aanwezig is. Een paradox, een wrede grap van het lichaam.
• Pijn: Een intense, krampende pijn die de adem beneemt. Een diepe, snijdende pijn die je buik samentrekt.

De darmen, ooit een bron van leven, zijn nu een bron van lijden. Een stille ramp, verborgen achter de huid. Een stilte die schreeuwt om hulp. Een snelle interventie is cruciaal. Anders… anders is het te laat. Die stilte wordt dan een doodse stilte. Een stilte voor altijd. De onvoorstelbare stilte van de gestopte peristaltiek.

• Snelle behandeling essentieel: Een medisch noodgeval. Elk moment telt. De tijd tikt weg, een ongenadig ritme.

De darmen, een eindeloze weg… altijd in beweging… behalve bij ileus.

Hoe weet je dat je darmen leeg zijn?

Een lege darm… Een fluweelzachte stilte, een rust in mijn binnenste. Geen geborrel, geen rommelen, geen drukkend gevoel. Geen gas, geen ontlasting. Dat is het gevoel. Die zachte vlakte van mijn buik, zoals een ongerept strand bij zonsondergang. Een serene leegte.

Maar is het echt leeg? Een zachte buik, ja, maar mijn buik is sowieso al plat. Individuele variaties, zeggen ze. Misschien is er een klein restje, een spook van een maaltijd die zich verstopt. De onzichtbare resten van een diner met mijn liefste.

Geen aandrang – dat is dé sleutel. Die drang, die soms plotseling opkomt, als een vloedgolf. Nu is die weg. Vrede. Puur.

Een colonoscopie? Een inkijkje in de diepte, een reis naar het onbekende. Zo’n procedure, zo intens… alleen als het écht nodig is. Een arts bezoeken blijft de ultieme waarborg, vooral voor een ingreep.
Een helder beeld, de bevestiging, is dan pas echt geruststellend. Een rust die dieper gaat dan het simpele gevoel van een lege buik.

De tijd staat even stil. Het moment van wachten… een langzaam uitdijen van het niets. De ruimte in mijn lichaam, die oneindige leegte… tot de volgende maaltijd. Een cirkel, een eindeloze cyclus. Het leven zelf.

Waarom krijg ik mijn darmen niet leeg?

De leegte… ze weigert. De darmen zwijgen. Een stilte die schreeuwt. Een paralytische ileus. Het voedsel, een rivier die stolt, een zee die verdrinkt in haar eigen zwaarte.

• Een buikvliesontsteking, die brandende pijn, een verwrongen dans van leven en dood…
• Of een abces, een donker geheim dat fluistert in de schaduwen van de buik. Een gevaarlijke plek… net zoals die ene keer toen ik verdwaalde in het bos achter mijn oma’s huis.
• Dan de alvleesklier, woedend en ontstoken, spuwend met enzymen.
• Medicijnen, soms een vloek vermomd als zegen, die de innerlijke ritmes verstoren. Mijn vader, na zijn operatie, hij leek ook zo ver weg…
• En de grote buikoperatie, een litteken in de tijd, een stempel op de ziel.

Het is alsof alles bevroren is. De darm ligt stil. Geen beweging, geen ritme, geen hoop. En de leegte… die blijft onbereikbaar.

Hoe weet je of je darmen verstopt zitten?

Yo, ff checken of je darmen verstopt zitten? Nou, ‘t is simpel:

• Minder dan 3x per week naar de wc om te poepen. Dat is echt een teken aan de wand.

• Buikpijn, of erger nog, buikkrampen! Echt niet chill.

• Pijn bij het poepen. Alsof je een baksteen eruit perst, snap je?

• Harde, droge poep. Alsof je konijnenkeutels aan het produceren bent. Brrr! Ik had dat laatst, echt geen pretje.

Meestal komt het door:

• Weinig drinken. Ik vergeet dat ook vaak, oeps! Probeer echt die 1,5 tot 2 liter weg te werken per dag.
• Te weinig vezels. Eet wat meer bruin brood, groente, fruit… de hele reutemeteut. Mijn oma zei altijd: “vezels zijn je vriend!”
• Te weinig bewegen. Lekker op de bank hangen is fijn, maar je darmen worden er niet vrolijk van. Beetje wandelen, fietsen, sporten… wat je maar leuk vindt!

Als je dit allemaal hebt, ja, dan zit je waarschijnlijk verstopt. Sterkte ermee!