Wat is de officiële taal van Mexico?

Mexico. De officiële taal is Spaans, dat klopt wel. Maar officieel… wat zegt dat nou eigenlijk écht? Ik bedoel, het voelt zo… incompleet. Alsof je een regenboog beschrijft en alleen maar “rood” zegt. Want Mexico, dat is toch een explosie van klanken, een wirwar van woorden, zoveel méér dan alleen dat ene labeltje “Spaans”.

Weet je, ik herinner me nog die keer dat ik in Oaxaca was. Een klein dorpje, verstopt tussen de bergen. De markt, een kakofonie van geluiden. En die vrouw, met haar handgeweven kleedjes, sprak een taal… ik verstond er geen woord van, maar de melodie ervan, de warmte in haar stem… Het was magisch. Later hoorde ik dat het Zapoteeks was, één van de vele inheemse talen die daar gesproken worden. Zoveel talen, elk met een eigen geschiedenis, een eigen ziel… Worden die niet een beetje weggedrukt, overschaduwd door het Spaans? Het doet me wel iets, eerlijk gezegd.

En dan dat Engels in Cancun… Tuurlijk, makkelijk voor ons toeristen. Bestel je een cocktail, vraag je de weg. Maar mis je dan niet iets? Die echte connectie, dat gevoel van… erbij horen, al is het maar eventjes. Ik sprak eens met een taxichauffeur, in mijn gebrekkige Spaans, over zijn familie, zijn leven. Zijn ogen lichtten op! Zoiets krijg je toch niet als je “one margarita, please” roept?

Ik las ergens dat er meer dan 60 inheemse talen gesproken worden in Mexico. 60! Stel je voor… al die verhalen, al die culturen… Het is toch zonde als die verloren gaan? Het voelt een beetje alsof… nou ja, alsof je naar een symfonie luistert en alleen maar op de violen let. Je mist de rest van de muziek, de diepte, de rijkdom. Mexico is meer dan alleen Spaans. Véél meer. Denk ik dan.