Heb ik nog steeds een levensverzekering nodig?

Heb ik nog steeds een levensverzekering nodig? Pff, die vraag hè? Het houdt me al jaren bezig. Eigenlijk, eerlijk gezegd, vind ik het een rot-ding om over na te denken. Als ik alleen was, zonder al die zorgen… zonder die hypotheek, die altijd als een zwaard van Damocles boven mijn hoofd hangt… dan was het misschien anders. Maar nu, met de kids? Met Lisa, mijn vrouw, die zo hard werkt en die ik zó graag wil beschermen? Nee, dan kan ik het niet laten.

Denk je nou echt dat ik het risico wil lopen dat ze alles alleen moet dragen? De hypotheek, de schoolkosten van de kinderen… alles? Het is toch vreselijk om je zo’n last op te leggen, nietwaar? Mijn ouders hebben altijd gezegd: “zorg goed voor je gezin, jongen”. En dat doe ik, op mijn manier. Deze verzekering, dat is een deel van die zorg.

Het is gek, eigenlijk. Je betaalt en betaalt, en je hoopt dat je er nooit iets van nodig hebt. Net als met die tandartsverzekering. Toen ik jong was, dacht ik: “wat een gedoe!”. Nu, met een kroon die meer kost dan een week vakantie… nou, dan ben ik toch blij dat ik ‘m heb! Een beetje hetzelfde gevoel met die levensverzekering. Die gemoedsrust… je kunt het niet in geld uitdrukken.

Ik heb laatst nog even de polis bekeken. Ik weet niet zeker meer of de dekking nog wel voldoende is, je weet wel, met de inflatie en alles. Misschien moet ik eens bellen, even navragen. Of misschien is het tijd voor een hogere dekking. Dat zal wel wat extra kosten, dat weet ik zeker. Maar goed, je kunt toch geen prijs plakken op de zekerheid dat mijn gezin kan blijven leven zoals ze nu leven, toch? Het is, voor mij in ieder geval, een absolute must.