Welke aardappels hoef je niet te schillen?

Aardappels schillen? Pff… Moet dat nou echt altijd? Ik bedoel, wie heeft daar nou tijd voor? En zin in, eerlijk gezegd. Het voelt gewoon… zonde. Alsof je iets weggooit wat juist zo goed voor je is. Al die vitamientjes en vezels, die zitten toch voornamelijk in die schil?

Ik herinner me nog dat mijn oma vroeger altijd zei: “Kind, die schil moet eraf!” Maar ik snapte dat nooit zo goed. Waarom? Het smaakt toch juist lekkerder mét schil? Die bite, je weet wel? Een krieltje uit de oven, met schil, rozemarijn en een beetje zeezout… Man, daar kan toch geen geschilde aardappel tegenop?

Neem nou puree. Ik laat de schil er gewoon aan. Goed wassen natuurlijk, even boenen met zo’n borsteltje. En dan koken maar. De puree wordt er iets grover van, misschien, maar de smaak… Die is zoveel voller, aardser. Denk ik. Of misschien verbeeld ik me dat. Maar ik vind het lekker!

En gebakken aardappeltjes? Die worden juist extra knapperig met schil. Laatst nog gemaakt, met paprika en ui. Een succes! Mijn vriendin, die is normaal echt van het schillen, zelfs van appels, maar zelfs zij gaf toe dat het lekker was. Zie je wel, denk ik dan, ik heb gelijk!

Natuurlijk, soms moet het wel. Voor friet bijvoorbeeld. Of voor aardappelkroketten, denk ik. Hoewel… ik zag laatst ergens online, ik weet niet meer precies waar, dat je kroketten ook met schil kunt maken. Zou dat echt lekker zijn? Misschien moet ik dat eens proberen.

Maar goed, mijn punt is: aardappels schillen hoeft niet altijd. Sterker nog, ik doe het bijna nooit. Kwestie van smaak, natuurlijk. En een beetje luiheid, geef ik toe. Maar ach, soms mag dat toch? 😉