Wat zijn de 5 basisregels voor het verlenen van eerste hulp bij een ongeval?

Pfoe, een ongeluk. Alleen al het woord… krijg er kippenvel van. Je staat daar, ineens. Wat doe je dan, hè? Ik heb het zelf een keer meegemaakt, een fietser aangereden op een zebrapad, vlak voor mijn neus. Echt, mijn hart bonkte in mijn keel!

Wat doe je dan als eerste? Ik denk dan altijd: eerst mezelf beschermen. Klinkt egoïstisch misschien, maar ja, als ik zelf onder de tram loop, wie helpt er dan nog? En het slachtoffer natuurlijk, die wil je ook niet nog erger in gevaar brengen.

Daarna? Rustig blijven. Probeer in ieder geval. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, geloof me. Ik probeerde toen die fietser aan te spreken, zo van: “Gaat het? Kunt u me horen?”. Een beetje geruststellen, een hand op zijn schouder, dat leek toen wel te helpen. Het klinkt misschien stom, maar een vriendelijk woord, dat kan al zóveel doen.

En dan 112. Dat is echt het allerbelangrijkste. Die professionals, die weten wat ze doen. Ik had het nummer al bijna blind ingetoetst. En ja, daarna…dan pas ga je echt proberen te helpen. Kijk, ik ben geen dokter, snap je? Ik heb ooit een EHBO-cursus gedaan, maar dat is alweer jaaaren geleden. Dus ik probeerde vooral rustig te blijven, een beetje te observeren, en de ambulancepersoneel vertellen wat ik gezien had.

Stressvol is het sowieso. Maar weet je? Je moet gewoon doen. Angst is een slechte raadgever. Misschien maak je fouten, maar als je tenminste iets doet, is dat beter dan niets, toch? En wie weet, misschien red je er wel een leven mee.