Wat moet je zeggen als er iemand niest?

Soms, zo’n doodgewone nies… iemand naast je in de trein, of je collega aan het bureau. Wat zeg je dan? “Gezondheid!”, schiet er bij mij bijna altijd uit. Gewoonte, denk ik. Roept mijn moeder ook altijd. Voelt als een reflex. Maar laatst hoorde ik iemand “Proost!” zeggen. Proost? Op een nies? Ik moest erom grinniken. Vond het eigenlijk wel… charmant. Een soort mini-feestje voor die onverwachte niesbui. Weet je, dat deed me denken aan die keer dat ik met mijn oma in de kerk zat en zij, midden in een preek, zo’n gigantische nies liet. De hele kerk schrok op. En mijn oma, knalrood, fluisterde: “Excuseer”. Niemand zei iets terug. Behalve die ene oude man voor ons. Die zei met een knipoog: “Welterusten!”. Ik moest zo lachen, de tranen liepen over mijn wangen. En oma ook, stiekem. Dus ja, “Gezondheid!” is prima, maar “Proost!” of zelfs “Welterusten!”… waarom ook niet? Het gaat toch om die kleine, menselijke connectie? Om even te laten merken dat je er bent. Voor elkaar. Hoeveel mensen niesen er wel niet per dag? Geen idee. Miljoenen waarschijnlijk. Maar elk niesje is een klein momentje. Een momentje dat je kunt delen. Of niet natuurlijk. Maar… is het niet fijner om iets te zeggen? Al is het maar “Gezondheid!”.