Waar moet een declaratie aan voldoen?

Pff, declaraties… Ik heb er zo’n haat-liefdeverhouding mee. Aan de ene kant, fijn dat je je geld terugkrijgt. Maar al dat gedoe eromheen! Waar moet zo’n ding nou precies aan voldoen? Ik bedoel, wie verzint die regels eigenlijk?

Ten eerste natuurlijk, voor wie was het ook alweer? De naam dus. Van die winkel, of dat restaurant, of… nou ja, waar ik het geld ook heb uitgegeven. Stom eigenlijk dat ik dat soms vergeet op te schrijven. Nu schrijf ik het meteen op m’n bonnetje, scheelt weer een hoop gezoek later. Want geloof me, dat gezoek is echt geen pretje. Laatst nog, stond ik bij de kassa van de Albert Heijn, dacht ik: “Waar was dat bonnetje nou ook alweer voor?” Bleek het voor de teamlunch van vorige week te zijn… Oeps.

En dan de datum! Wanneer was het ook alweer? Gisteren? Vorige week? zucht. Ik probeer het nu echt meteen te noteren. Want anders sta je daar, te staren naar een bonnetje zonder datum. Hoe moet ik dat nou ooit gaan onthouden?

En wat kocht ik nou eigenlijk? “Boeken” is natuurlijk niet genoeg. Welke boeken dan? Anders denkt m’n baas straks dat ik de nieuwste thrillers heb gekocht, terwijl het studieboeken waren. Niet dat thrillers niet leerzaam kunnen zijn, hoor. Maar toch… Je snapt wat ik bedoel, toch? Duidelijkheid is key!

En dan, het belangrijkste: hoeveel was het? Tot op de cent nauwkeurig. Ik weet nog dat ik een keer een declaratie had ingediend en 3 cent was vergeten. Drie cent! Je zou denken: maakt dat nou uit? Nou, blijkbaar wel. Ik kreeg de hele declaratie terug. Moest ik alles opnieuw doen. Wat een gedoe! Dus nu let ik extra goed op. Iedere cent telt, letterlijk. Anders krijg ik weer gedoe, en daar heb ik echt geen zin in. Dus, les geleerd: naam, datum, wat ik kocht, en het precíéze bedrag. Klaar is Kees. Hopelijk…