Hoe weet je of je iets verkeerds hebt gegeten?

Hoe snel merk je dat je iets verkeerds gegeten hebt?

8 uur tot enkele dagen.

Gatverdamme, die ene keer in Barcelona, 2023. Paella gegeten op zo’n pleintje, leek gezellig, maar man… Na een uur of tien, bam! Misselijk, buikpijn, alles eruit. De hele nacht op de wc gehangen in dat krottige hostel. Verschrikkelijk. Kon de volgende dag niks doen, helemaal naar de klote.

Verpeste m’n hele citytrip. Had Park Güell en Sagrada Familia willen zien, maar bleef maar over m’n nek gaan. Dacht eerst dat het de sangria was, maar m’n vriendin was nergens last van. Die had paella met kip, ik met zeevruchten. Dus ja, daar zal het wel aan gelegen hebben. Zeevruchten in de Spaanse hitte, niet zo slim achteraf gezien.

Die paella zag er nochtans heerlijk uit. Al die kleuren, geel van de rijst, rood van de paprika, groen van de erwten. En dan die geur! Maar goed, daar had ik later dus flink spijt van. Die krampen vergeet ik nooit meer. Uiteindelijk na twee dagen weer wat opgeknapt. Kon nog net even snel wat zien voor we terugvlogen.

Wat ik me afvraag: hoe lang blijft zo’n bacterie in je systeem hangen? Zelfs terug in Nederland voelde ik me nog slap. Nou ja, lesje geleerd. Voorzichtig met zeevruchten in warme landen. Volgende keer maar weer gewoon patat. 😉

Hoe kun je voedselvergiftiging herkennen?

Voedselvergiftiging signalen:

• Misselijkheid. Punt.
• Braken. Soms projectiel.
• Diarree. Waterig. Explosief.
• Krampen. Scherpe pijn.

Snel optreden: Binnen 8 uur. Soms sneller. Soms later.

Voorkomen:

• Koelkast. Koud. Consistent.
• Hygiëne. Handen wassen. Oppervlakken schoon.
• Vervaldatum. Checken. Weggooien.

Extra: Koorts. Bloed. Uitdroging. Arts bellen. Nu.

Niet spelen met voedselvergiftiging.

Wat moet je doen als je iets bedorven hebt gegeten?

Wat te doen na het eten van bedorven voedsel (voedselvergiftiging):

• Afwachten (met mate): Soms is het simpelweg een kwestie van uitzieken. Zie het als een interne reset. Het lichaam weet vaak wat het moet doen. De snelheid van de spijsvertering varieert, en dus ook de tijd tot verbetering.

• Hydrateren, hydrateren, hydrateren: Water is je beste vriend. Uitdroging is de grootste boosdoener bij voedselvergiftiging. Denk aan water, bouillon, of thee (niet te zoet). Elektrolyten zijn dan ook nuttig. Het reguleren van je interne zouthuishouding helpt.

• Luister naar je lichaam: Een wijs advies, want het is een tempel. Rust is cruciaal. Vermijd zware inspanning en geef je lichaam de tijd om te herstellen. Dwangmatig eten is uit den boze. Elk lichaam is anders.

• Kleine beetjes: Forceer geen volle maaltijden. Begin met lichte, makkelijk verteerbare dingen zoals toast of crackers. Als je maag het verdraagt, kun je geleidelijk overgaan op normaal eten.

• Medicatie met beleid: Wees voorzichtig met medicijnen, vooral als je al medicatie gebruikt. Sommige medicijnen kunnen de symptomen maskeren of verergeren. Raadpleeg je arts als je twijfelt. Ik heb zelf eens een pijnstiller genomen die de boel alleen maar verergerde. Niet slim.

Hoe zie je dat het voedsel bedorven is?

Hoe weet je of eten bedorven is? Simpel: je neus weet het! Een bedorven biefstuk ruikt niet naar een bloeiende wei, begrijp je? Het stinkt. En dan bedoel ik echt stinken. Denk aan een combinatie van een vuilnisbak vol rotte eieren en een vergeten lunchbox op de zonnigste dag van het jaar. Niet bepaald een parfum om je nek te dragen.

• Geurtest nummer één: Ranzig, zurig, of gewoonweg…onbestemd vies. Zoek je naar subtiele hints? Vergeet het maar, dit is een uppercut voor je reukorgaan.
• Geurtest nummer twee: Rotte eieren. Als je denkt aan ‘rotte eieren’, denk dan niet aan een zacht, “Oh, iets ruikt een beetje naar rotte eieren”. Denk aan “Een gebroken rioolbuis heeft een rendez-vous met mijn koelkast.”

Een verstreken TGT-datum is een suggestie, geen wet. Die datum is een beetje als een raadgeving van je oma: lief bedoeld, maar soms volledig misplaatst. Vertrouw op je zintuigen, en dan vooral op je neus. Hij is je beste vriend als het op bedorven eten aankomt! Als je het niet vertrouwt, gooi het weg! Beter een lege koelkast dan een ongelukkige maag. En ja, dat kost geld, maar je gezondheid is veel duurder.

Wat zijn de gevolgen van een voedselinfectie?

Voedselinfectie: een maag-darmontsteking, niet bepaald een feestje! Denk aan het als een mini-apocalyps in je buik, veroorzaakt door een microscopische indringer (bacterie, virus of parasiet).

• Diarree: De hoofdrolspeler, een showstopper van formaat. Zoals een overijverige waterpijp.
• Misselijkheid: Je lichaam zegt: “Ik ben er even klaar mee!” Een elegante manier om te zeggen dat je alles er weer uit wilt gooien.
• Braken: De spuitende vulkaan van je maag. Een spectaculaire, zij het onprettige, show.
• Buikpijn en krampen: Een orkest van ongemakkelijke geluiden en sensaties. Alsof je buik een verrassingsconcert geeft met een verkeerde bezetting.
• Koorts: Je lichaam zet de turbo aan om de indringers te bestrijden, met een extra pittige temperatuur als bonus.

Duur: Meestal een paar dagen (één tot drie, schat ik), maar sommige beesten houden langer stand. Je kunt het zien als een kort maar heftig avontuur, als een mini-oorlog in je ingewanden.

Tip: Drink véél water om uitdroging te voorkomen! Anders word je zelf een uitgedroogde pruim, en dat is niet sexy. Zorg ook voor voldoende rust. Het is geen marathon, maar een sprint tegen de klok.

Wat zijn de gevolgen van een voedselvergiftiging?

Misselijkheid. Een golf, een deinende zee in mijn buik. De wereld kantelt, de kleuren vervagen. Alles ruikt plots scherp, te scherp. De geur van de jasmijn in de tuin, normaal zo lieflijk, stoot me nu af.

Overgeven. De plotselinge, heftige drang. Leegte daarna. Een holte, een leegte die zich uitstrekt tot in mijn tenen. De koude tegelvloer onder mijn knieën.

Diarree. Een kramp, een pijn die snijdt. Alsof mijn ingewanden samentrekken, verkrampen, proberen te ontsnappen. Zweten, klam. De badkamer, mijn toevluchtsoord, mijn gevangenis.

Koorts. Brandend, gloeiend. Mijn huid straalt hitte uit, als een woestijnzon. De lakens plakken aan mijn lichaam. De wereld trilt, wazig. Dorst, een eindeloze dorst.

Hoofdpijn. Een kloppende pijn achter mijn ogen. Alsof kleine hamertjes onophoudelijk slaan op mijn schedel. Het licht is te fel, te scherp. Ik verlang naar duisternis, naar stilte.

Duizeligheid. De kamer draait, de muren golven. Ik verlies mijn evenwicht, mijn grip op de realiteit. De vloer onder me lijkt te verdwijnen.

Bloed of slijm in de ontlasting. Angst. Een scherpe steek van paniek. Rode strepen, alarmerend rood, in het porselein. Iets is mis, heel erg mis. De fragiliteit van mijn lichaam, zo voelbaar.