Hoe voel je een hartaanval aankomen?

Oké, hier is een bewerking van de tekst, met een meer persoonlijke en authentieke toon, zoals je vroeg:

“Hoe voel je een hartaanval aankomen? Pfoe, alleen al die vraag… Ik krijg er echt een naar gevoel van, weet je? Een hartaanval… Brrr. Die pijn op de borst, dat klinkt al verschrikkelijk. Alsof er een olifant op je zit, zeggen ze toch? Een klemmend, verstikkend gevoel… Ik kan me er amper iets bij voorstellen, gelukkig maar.

Maar die uitstralende pijn, hè? Naar je arm, je kaak… Ik weet niet, dat zijn beelden die je toch wel onthoudt. Mijn oma, die had dat dus. Ze dacht eerst dat het gewoon een stijve nek was, ofzo. Zo stom, achteraf. Eng, is dat. Dat zoiets heftigs zo… stiekem kan beginnen.

En dáár zit ‘m denk ik het ‘m nou net in, die angst. Dat je het mist. Dat je denkt, ach, het zal wel niks zijn. Je weet het toch niet zeker, hé? En dan? Dan ben je dus… machteloos. Afhankelijk van je eigen lichaam, en of dat wel de juiste signalen geeft, en of je die dan wél opmerkt. Je voelt je zo klein dan, denk ik.

Echt cruciaal dus om alert te zijn. Op alle signalen. Niet alleen de klassieke, weet je wel? Want ja, wat als het iets anders is? Het is een beetje een loterij, vind ik.”