Hoe moet ik rechtstaand plassen?

Rechtstaand plassen… pfff… Moet ik daar nou echt instructies voor hebben? Ik bedoel, het is toch gewoon… laten gaan? Maar goed, ik las dus ergens over die voeten-uit-elkaar-rug-hol-bekken-vooruit-houding. Klinkt alsof ik me moet voorbereiden op een olympische discipline, niet? Ik probeerde het laatst, stond daar als een soort verkrampte flamingo in de badkamer. Voelde me zo belachelijk! Waar ben ik in hemelsnaam mee bezig?

Het is toch gewoon… plassen? Waarom moet dat zo’n gedoe zijn? Die instructies, tja, ze kloppen vast wel. Logisch ook wel, denk ik. Maar het voelt gewoon zo… onnatuurlijk. Alsof ik mijn lichaam moet forceren in een positie waar het niet voor gemaakt is. Ik herinner me dat ik vroeger, als klein meisje, stiekem bij mijn broertje ging kijken hoe hij het deed. Hij stond daar gewoon, zonder nadenken, en het ging… zo… makkelijk. Waarom kan ik dat niet?

Misschien is het een kwestie van oefening? Of ontspanning, zoals ik ergens las. Loslaten. Niet te veel nadenken. Gewoon… laten gaan. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, als je daar staat met je benen in de knoop en je rug als een vraagteken. Ik las ook ergens dat stress er niet bij helpt. Nou, dát helpt dan weer wel, want nu ik er zo over nadenk, word ik er al helemaal gestresst van!

En dan die tijd nemen… Ja, duh! Alsof ik er een stopwatch bij ga pakken. “Oké, drie minuten plassen, go!” Wie bedenkt zoiets? Ik denk dat ik het gewoon maar op mijn eigen manier blijf doen. Misschien niet perfect volgens de handleiding, maar wel… mijn manier. En als ik er een beetje bij mors? Nou en? Dan pak ik gewoon een doekje. Probleem opgelost.