Hoe lang gaan hybride kippen mee?

Hybride kippen… zo’n kort leventje hè? Drie tot vijf jaar maar. Het doet me altijd een beetje weemoedig denken aan Pluisje. Zo’n lief, bruinig kipje. Ze legde elke dag braaf haar eitje, behalve op zondag, leek het wel. Alsof ze ook recht had op een rustdag! Wie weet? Maar na een paar jaar… Ze werd trager. Haar veren, eerst zo glanzend, werden dof. En op een dag… tja, toen was ze er gewoon niet meer.

Het is oneerlijk eigenlijk, toch? Sommige van die raszuivere types scharrelen vrolijk rond tot ze bijna bejaard zijn. Waarom dan die arme hybriden zo’n korte tijd gegund? Ik las ergens – ik weet niet meer precies waar, misschien een tijdschrift in de wachtkamer bij de dierenarts – dat het met die speciale fok te maken heeft. Ze zijn gefokt om snel veel eieren te leggen, alsof ze kleine eierfabriekjes zijn. En dat eist z’n tol, denk ik dan. Net zoals topsporters soms sneller “op” zijn.

Denk je eens in, drie tot vijf jaar… Dat is in mensenjaren… poeh, geen idee hoe je dat precies berekent, maar vast veel te kort. Pluisje had nog zoveel jaren kunnen genieten van het zonnetje in de ren, van het pikken naar wormpjes…

Het is iets om over na te denken als je kippen neemt, vind ik. Niet alleen over die heerlijke verse eitjes, maar ook over die relatief korte levensduur. En over hoe je ze in die paar jaar een zo fijn mogelijk leven kunt geven. Want dat verdienen ze wel, toch? Die kleine, gevederde vriendjes.