Hoe krijg je slijm uit je keel, oma weet raad?

Oké, hier gaat ie. Ik ga proberen dat “Oma weet raad” slijmverhaal een beetje meer… ja, menselijk te maken.

Hoe krijg je die vervelende slijm uit je keel? Oma’s trucje (en mijn ervaring ermee!)

Sjonge jonge, die slijm hè? Kent iedereen dat niet? Dat je ‘s ochtends wakker wordt en je keel voelt alsof er een kleine alien een feestje aan het bouwen is? Brr. Ik heb er ook regelmatig last van, vooral in de winter.

Nou, mijn oma (zaliger gedachtenis) die had daar dus altijd een oplossing voor. Niet meteen naar de dokter rennen, nee hoor. “Kind,” zei ze dan, “we gaan dat gewoon even smeren!” En dan kwam haar geheime wapen tevoorschijn.

Haar slijmtip, zoals ze het zelf noemde, was eigenlijk heel simpel:

• Honing + lijnzaad. That’s it.

En dan zei ze altijd: “1 à 2 eetlepels per dag, meer hoeft dat niet te zijn.” Alsof het de meest vanzelfsprekende zaak van de wereld was. Maar het werkte dus wel! Echt waar!

En wat deed dat dan precies? Volgens oma:

• Smeert je keel. Alsof je je keel een liefdevolle massage geeft van binnenuit. Klinkt misschien gek, maar dat is wel het gevoel.
• Weg met dat gehoest! En ja, het kalmeerde die kriebel, die irritante hoestbuien die je soms hele nachten wakker houden. Maar, eerlijk is eerlijk, het is geen instant magic natuurlijk. Je moet het wel even volhouden.

Ik herinner me nog dat ik een keer echt flink verkouden was en de hele dag aan het hoesten en proesten was. Oma kwam toen aan met een potje honing en een zak lijnzaad. Eerst was ik een beetje sceptisch – ik had het druk met zielig zijn, snap je? Maar goed, ik heb het toch maar geprobeerd. En weet je? Die dag erna voelde ik me echt wel iets beter. Of het nou de honing en het lijnzaad was, of de liefde van oma, dat weet ik niet zeker. Maar ik had er baat bij.

En eerlijk gezegd, ik heb dat recept nog steeds in mijn achterhoofd. Het is geen wondermiddel, laten we dat duidelijk zijn, maar het is wel een fijne, natuurlijke manier om die keel een beetje te kalmeren. Plus, het doet me altijd een beetje aan oma denken. En dat is ook wel wat waard, toch?