Hoe krijg je een kip weer aan het eten?

Hoe krijg je een kip weer aan het eten? Ach, dat is een vraag die me zó bekend voorkomt. Herkenbaar, toch? Toen mijn oma’s kip, Koosje, plotseling niks meer at… mijn hart brak gewoon. Het was alsof een deel van de familie ziek was geworden. Wat een zorgen!

Eetlust kwijt? Kip weer aan de leg (figuurlijk dan!), ja, dat is de kunst. Eerst probeerde ik alles wat ik kon bedenken. Eiwitrijk voedsel, natuurlijk! Gekookt ei, dat smulde ze vroeger altijd. Of legmeel, dat spul met die rare geur… Ik herinner me nog hoe ik Koosje voorzichtig wat kuikenzaad aanbood, kleine beetjes. Rijst en macaroni, zelfs wat mais – alles ging erin! Maar nee, niks hielp. Koosje bleef maar naar haar eten kijken, alsof ze het niet herkende.

En dan… dwangvoeding. De gedachte alleen al! Het voelde zo… verkeerd. Het leek alsof je een vriend tegen zijn wil iets in moet stoppen. Maar ja, wat doe je dan? Toen heb ik een spuitje gebruikt, met een beetje yoghurt en dat kuikenzaad erdoorheen gemixt. Heel voorzichtig, want ik wilde Koosje niet bang maken. En geloof me, dat was een gevecht! Maar langzaam, heel langzaam, begon ze weer een beetje te eten.

Ik weet het, het klinkt heftig, dwangvoeding. Maar soms is het gewoon nodig, toch? Het is net als met kleine kinderen, als ze echt geen hap nemen. Je wilt ze toch ook niet laten verhongeren? En zo voelde het bij Koosje ook. Gelukkig, het hielp uiteindelijk. Ze is er weer bovenop gekomen, mijn lieve Koosje. Maar wat een schrik, zeg! Dus als je kip niet eet… probeer eerst die lekkere dingen. Maar als dat niks helpt… nou ja, dan weet je wat je te doen staat. En vergeet niet, veel geduld en liefde… dat is het allerbelangrijkste.