Hoe kom je van etalagebenen af?

Etalagebenen… Ik ken die ellende. Die kramp, die pijn, dat loodzware gevoel in je benen na een paar meter lopen. Herkenbaar? Het is alsof iemand onzichtbare bankschroeven om je kuiten draait. En dan moet je stilstaan, hѐ? Wachten tot die vreselijke pijn wegtrekt. Tien minuten… soms voelt het als een eeuwigheid. Je staat daar maar, midden op straat, te doen alsof je de etalages bewondert. Wie hou je eigenlijk voor de gek?

Ik weet nog goed hoe ik me voelde toen ik voor het eerst merkte dat ik etalagebenen kreeg. Schaamte, frustratie… ik wilde gewoon kunnen lopen zonder die helse pijn! Ik kon nog geen blokje om met de hond zonder te stoppen. Wat is erger dan dat, hè? Je voelt je zo beperkt.

De tips die je overal leest… Stoppen met roken. Tuurlijk, makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb zelf jaren gerookt. Uiteindelijk is het me wel gelukt, gelukkig. Voor mezelf, maar ook voor mijn benen.

En dan dat eeuwige ‘meer bewegen’. Ja, logisch! Maar hoe dan, als lopen al zo’n opgave is? Ik ben toen begonnen met kleine stukjes fietsen. Op een hometrainer, gewoon thuis voor de tv. Klinkt suf, misschien, maar het hielp wel. Stapje voor stapje ging het beter.

Gezond eten… Tja, wie wil dat nou niet? Ik probeer het in elk geval. Minder snoepen, meer groenten. Het schijnt ook te helpen bij etalagebenen, las ik ergens. Iets met de bloedvaten, of zo. Ik ben geen dokter, natuurlijk.

Wat echt een wereld van verschil heeft gemaakt, was de fysiotherapeut. Looptraining. Klinkt misschien een beetje overdreven, maar het was echt fantastisch. Ze leerde me hoe ik mijn spieren moest versterken en hoe ik beter kon lopen. Serieus, het heeft me enorm geholpen.

Dus… etalagebenen. Het is niet leuk, maar je kunt er wel wat aan doen. Geef niet op! Ik spreek uit ervaring. Je hoeft niet de rest van je leven vastgeplakt te staan aan een etalage. En geloof me, dat wil je ook niet.